خبرگزاری برگزیده های ایران ـ مراسم تنفیذ رئیس‌جمهوری منتخب برگزار شد تا مسعود پزشکیان رسماً بر مسند قدرت بنشیند و سُکان اداره امور اجرایی کشور را در دست بگیرد. او مراسم تحلیف را هم در پیش دارد و تنها دو هفته پس از مراسم تحلیف باید وزیرانش را برای اخذ رأی اعتماد به مجلس شورای اسلامی معرفی کند.
بحث انتخاب وزیران این روزها داغ است و برای هر وزارتخانه، گزینه‌های بسیاری مطرح شده است، یکی از مهمترین انتخاب‌ها در کابینه هر دولتی، انتخاب وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
فارغ از اینکه گزینه‌های مطرح‌شده در رسانه‌ها برای وزارت فرهنگ تا چه‌حد نزدیک به واقعیت است و فارغ از اینکه چه‌کسی برای این مسئولیت سنگین انتخاب می‌شود؛ در اینجا می‌خواهیم به مسیر دولت چهاردهم در عرصه موسیقی بپردازیم، مسیری که به‌شدت برای دولت چهاردهم مهم و تعیین‌کننده خواهد بود.
مهمترین جایی که در دولت مسئولیت اداره و سیاست‌گذاری موسیقی را به‌عهده دارد، دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است. کسی که بر این مسند می‌نشیند، در ظاهر تنها یک مدیرکل است؛ اما هزاران هنرمند و فعال عرصه موسیقی، سرنوشت‌شان به این جایگاه بستگی دارد.
نگاهی به گذشته و اکنونِ دفتر موسیقی ما را به نکات بسیاری می‌رساند.
در گذشته مدیرانی که در دفتر موسیقی بر مسند قدرت می‌نشستند، تنها کارشان صدور مجوز بود که برای همین کار هم سخت‌گیری‌های بسیاری داشتند. در چند سال گذشته این رویه تا حدودی تغییر کرد. مدیران دفتر موسیقی بالاخره به این نتیجه رسیدند که کار دفتر موسیقی چیزی فراتر از صدور مجوزهاست.
بگذارید نگاهی به وضعیت کنونی دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیندازیم؛
در زمان حاضر مدیرکل دفتر موسیقی امیرحسین سمیعی است که خودش از بدنه موسیقی است. او آهنگساز و تحصیل‌کرده موسیقی است، آواز هم می‌خواند و آلبوم‌های زیادی هم تا کنون منتشر کرده است، سابقه مدیریت هم به‌اندازه کافی در کارنامه دارد.
مشخص نیست که با تغییر وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، سمیعی در دفتر موسیقی می‌ماند یا خیر، حتی مشخص نیست که خودش تمایلی برای ماندن داشته باشد یا خیر، اما مروری بر کارهایی که او در دوران کوتاه مدیریتش در دفتر موسیقی انجام داده، برای آینده موسیقی راهگشاست.
پای مجوزها ایستادند
در گذشته بارها شاهد بودیم که کنسرت‌هایی که مجوز اجرا گرفته بودند، در برخی شهرستان‌ها، تنها به‌دلیل برخوردهای سلیقه‌ای و نه قانونی، لغو شده بود، سال گذشته اما اتفاق جالبی رخ داد، کنسرت علیرضا قربانی در اصفهان، تنها به‌دلیل داشتن نوازندگان زن لغو شد، اما دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و البته شخص وزیر ارشاد پای این مجوز ایستادند تا بالاخره علیرضا قربانی با ترکیب کامل گروهش در اصفهان به صحنه برود.
صدور مجوز ملی برای اجرا در تخت‌جمشید
برگزاری کنسرت در تخت‌جمشید دیگر به یک رؤیا تبدیل شده بود، اما دفتر موسیقی وزارت فرهنگ، در اقدامی شجاعانه مجوز ملی برای کنسرت علیرضا قربانی در تخت‌جمشید صادر کرد تا برای نخستین بار در سال‌های پس از انقلاب اسلامی، شاهد برگزاری کنسرتی در این مکان تاریخی باشیم، البته این امر با همراهی ویژه مسئولان وزارت میراث و گردشگری همراه بود.
تحول در جشنواره موسیقی فجر
سال‌ها بود که برگزاری کنسرت در جنوب شهر به رؤیایی برای مردمان پایین شهر تبدیل شده بود، رویایی که در سی‌ونهمین جشنواره موسیقی فجر به واقعیت تبدیل شد، در جشنواره موسیقی فجر، معمولاً مدیرکل دفتر موسیقی، رئیس جشنواره محسوب می‌شود، ازاین‌رو وقتی سمیعی به دفتر موسیقی آمد، با اینکه زمان کمی تا آغاز جشنواره باقی مانده بود، اما به‌سرعت تصمیم گرفت فرهنگسرای بهمن را به‌عنوان یکی از سالن‌های برگزاری کنسرت‌های پاپِ سی‌ونهمین جشنواره موسیقی فجر انتخاب کند،
تصمیمی که با استقبال مخاطبان و علاقه‌مندان به موسیقی در جنوب شهر مواجه شد.
خوانندگانی مانند محسن یگانه، آرمین زارعی، معین زندی، علیرضا طلیسچی، حامیم و علی یاسینی به فرهنگسرای بهمن رفتند تا کنسرت‌های خود را در چارچوب جشنواره موسیقی فجر در فرهنگسرای بهمن و در جنوب شهر برگزار کنند.
این اجراها به‌شدت با استقبال مواجه شد و کمک مالی بسیاری هم برای جشنواره در پی داشت.
سفرهای استانی
یکی از معضلات موسیقی در سال‌های اخیر، تصمیم‌گیری‌های سلیقه‌ای از سوی مدیران استانی بوده است، متأسفانه بارها اتفاق افتاده که مدیران استانی با تصمیم‌های سلیقه‌ای، مشکلات بسیاری برای اهالی موسیقی ایجاد کرده‌اند.
اوایل امسال بود که مشکلاتی برای برخی از کنسرت‌ها در بوشهر به وجود آمد، مشکلاتی که موجب لغو برخی کنسرت‌ها شد و اگر ادامه‌دار می‌شد ممکن بود باعث ایجاد رویه‌ای نادرست در این استان شود.
اما امیرحسین سمیعی با سفری زمینی به استان بوشهر و برگزاری جلسات متعدد با هنرمندان و مسئولان، مشکل را حل‌وفصل کرد.
۴هزار و ۵۰۰ سانس کنسرت در یک سال
موسیقی در یک سال گذشته آماری باورنکردنی را ثبت کرده است، آماری که براساس آن در سال ۱۴۰۲ در عرصه موسیقی ۱۹۱۱ مجوز صادر شد و با همین تعداد مجوز ۴۵۰۰ سانس کنسرت روی صحنه رفت.
در سال ۱۴۰۳ و فقط تا ماه اردیبهشت ۳۷۱ مجوز صادر شد که با همین تعداد مجوز ۸۵۸ کنسرت روی صحنه رفته است.
این آمار به‌شدت قابل‌توجه است و با بیشترین اجراها در سال‌های گذشته فاصله معناداری دارد، این به این مفهوم است که موسیقی در یک سال گذشته اوضاعی آرام و به‌دور از تنش داشته است و بیشترین تعداد صدور مجوز برای اجراهای صحنه‌ای موسیقی در همین یک سال گذشته رخ داده است.
آنچه در بالا گفته شد، نگاهی به اوضاع دفتر موسیقی در چند ماه گذشته بود که نکات بسیاری در دل خود دارد، نکاتی که به کارِ کسانی می‌آید که تصمیم‌گیرندگان عرصه فرهنگ و هنر در دولت چهاردهم خواهند بود.
حال برگردیم به پرسش نخست؛ چه‌کسی سُکان هدایت دفتر موسیقی را در دولت چهاردهم به‌دست خواهد گرفت؟
به‌طور حتم برای اتخاذ بهترین تصمیم، باید سراغ اهالی هنر و موسیقی رفت و دیدگاه‌ها و نظرات آنها را درباره آینده موسیقی جویا شد. ما در روزهای آینده سراغ اهالی موسیقی و فعالان این عرصه می‌رویم تا دیدگاه‌های آنان را نسبت به گذشته، حال و آینده دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی جویا شویم، بهترین کسانی که می‌توانند درباره آینده موسیقی نظر بدهند، خود اهالی موسیقی هستند.
باید نظرها و دیدگاه‌های خوانندگان، آهنگسازان، نوازندگان، تهیه‌کنندگان و هر کسی را که در عرصه موسیقی فعالیت می‌کند، جویا شد؛ چه کسانی که فعالیت مستقل دارند و شاید خیلی هم کاری به کار دفتر موسیقی نداشته باشند، چه کسانی که فعالیت‌های اجرایی مستمر دارند و تقریباً هر روز با دفتر موسیقی سروکار دارند.
/+