به گزارش خبرگزاری برگزیده، عکس «وحشت جنگ» معروف به «دختر ناپالم»، یکی از ماندگارترین تصاویر قرن بیستم، بار دیگر در کانون توجه قرار گرفته است؛ اینبار نه بهخاطر قدرت تصویریاش، بلکه بهدلیل تردیدهای جدی درباره هویت عکاس آن.
این تصویر که در ۸ ژوئن ۱۹۷۲ و در جریان جنگ ویتنام ثبت شد، دختربچه ۹ سالهای به نام کیم فوک را نشان میدهد که پس از حمله ناپالم به روستایش، برهنه و وحشتزده بهسوی دوربین میدود. این عکس طی پنج دهه گذشته به نیک اوت، عکاس ویتنامی خبرگزاری آسوشیتدپرس (AP)، نسبت داده شده و جوایز مهمی چون پولیتزر و «عکس سال» ورلد پرس فوتو را برای او به ارمغان آورده است.
اما مستند تازهای با عنوان «گزارشگر نیمهوقت» که بهتازگی از نتفلیکس پخش شده، این روایت تثبیتشده را به چالش کشیده است. سازندگان فیلم مدعیاند عکس نه توسط نیک اوت، بلکه توسط یک عکاس آزاد محلی به نام «نگوین تان نگه» گرفته شده؛ عکاسی که تنها ۲۰ دلار دستمزد دریافت کرده و نامش از تاریخ رسمی این تصویر حذف شده است.
این مستند با اتکا به شهادت سردبیر وقت عکس آسوشیتدپرس در ویتنام، تصاویر آرشیوی، مصاحبه با شاهدان و همچنین بازسازی فضایی ـ زمانی صحنه توسط یک شرکت مستقل تحقیقات جنایی تصویری، ادعا میکند نیک اوت در لحظه ثبت عکس در موقعیت مناسبی برای عکاسی قرار نداشته است. بر اساس این بررسیها، او در زمانی کوتاه نمیتوانسته فاصله لازم را طی کرده و عکس را ثبت کند.
در مقابل، نیک اوت این اتهامات را رد کرده و آنها را «توهینآمیز» دانسته است. خبرگزاری آسوشیتدپرس نیز پس از انجام یک تحقیق داخلی ۹۷ صفحهای اعلام کرده مدرک قطعی برای رد نقش اوت وجود ندارد و همچنان نام او را بهعنوان عکاس حفظ کرده است؛ هرچند این خبرگزاری اذعان کرده که پرسشهای بیپاسخی در این پرونده باقی مانده است.
در همین حال، مؤسسه ورلد پرس فوتو در واکنشی کمسابقه، انتساب رسمی عکس به نیک اوت را به حالت تعلیق درآورده و اعلام کرده هویت عکاس «نامشخص» است؛ اگرچه خودِ عکس و جوایز اعطاشده به آن همچنان معتبر تلقی میشوند.
این ماجرا فراتر از یک اختلاف تاریخی، بار دیگر مسئله نابرابری قدرت در رسانههای جهانی و بهرهکشی از روزنامهنگاران غیرغربی را برجسته کرده است؛ موضوعی که در عصر هوش مصنوعی و بحران مالکیت آثار رسانهای، اهمیتی دوچندان یافته است.
منبع: کانورسیشن
۵۹۵۹
