به گزارش برگزیده روزنامه هم میهن به نقل از میدل ایست مانیتور نوشت: یکی از این انتخابها وابستگی به تامین از سوی روسیه بود. سامانههای روس در نبردهای اخیر از جمله دو جنگ خلیج فارس، ارمنستان، اوکراین و منازعه هند و پاکستان، کارآمدی متوسط خود را نشان دادهاند.
آیا چین میتواند به ایران کمک کند؟ بله! میتواند. اما چالشهای بسیار جدی مقابل تهران و پکن قرار دارد. چین زیستبوم تحقیق و توسعه مدرنی در اختیار دارد. برخلاف روسیه و فرانسه و حتی آمریکا، چین از زیرساخت صنعتی بسیار وسیعی برخوردار است که اجازه میدهد سفارشهای بزرگ را به سرعت تولید کند. در عین حال چین سامانههای چندلایه به شرکایی مانند پاکستان دادهاست که هواپیماهای مدرن را تکمیل میکنند و اجازه میدهند «زنجیره هدفگیری» که در مواجهههای هوایی ضروری است، شکل بگیرد. اگر چین بخواهد چنین کاری را برای ایران انجام دهد، باید در جبهههای متعددی وارد عمل شود.
حتی اگر چین نیز چنین ریسکی را بپذیرد، باز هم ممکن است نتواند از این داراییها در دوران انتقال (که ممکن است چند سال طول بکشد) حفاظت کند. دوم اینکه ایران با رقیبی مواجه است که به جنگندههای نسل پنجم مجهز است و پشتیبانی آمریکا را دارد. ایران باید از نسل ۳ به نسل ۵/۴ یا نسل ۵ جهش کند که در یک دوره زمانی کوتاه تقریباً غیرممکن است.
برای هر نیروی هوایی، پیشرفت به صورت تدریجی و تکاملی رخ میدهد. ایران نمیتواند با پریدن از روی دههها تجربه فناوری با فناوریهایی که در طول این مدت ایجاد شدهاند، به نسل ۵ برسد. حتی اگر ایران به هر روشی به سوخو ۳۵ یا جی ۱۰اس دسترسی پیدا کند، باز هم مواجهه با جنگندههای پنهانکار اسرائیلی چالشبرانگیز است. سطح ناهموار سرزمینهای ایران هم باعث میشود که سامانههای پیشرفته دفاع هوایی کارایی کمتری داشتهباشند، چراکه ناهمواریها کار کنترل دفاع هوایی را مشکل میکند.
17302
