خبرگزاری برگزیده های ایران لرستان- نسرین صفربیرانوند، این بانوی کارآفرین به حدی خستگی ناپذیر است و پشتکار دارد که می‌گوید اگر در ارگانی مسوولیتی داشتم برای دویست تا سیصد نفر شغل ایجاد می‌کردم.
مانیا فرزامی متولد ۶۸ روستای کریم آباد ازنا است که از سن کم فعالیت خود را با کشت زعفران و پوشاک آغاز کرده است، او متاهل و دارای یک فرزند است.
وی که کارشناس طراحی لباس است، می‌گوید: چند ترم در دانشگاه تدریس کردم اما برایم جذابیت چندانی نداشت، برای من کار عملی و سر و کار داشتن با آدمها جذابیت بیشتری دارد.
با این بانوی کارآفرین که سرشار از انرژی و انگیزه برای کار است، گفت‌وگوی کوتاهی را انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
فعالیتتان را از چه سالی و چگونه آغاز کردید؟
سال ۹۴ سازمان جهاد کشاورزی استان صندوق خرد بانوان روستایی را در روستا راه‌اندازی کرد، پس از رای گیری من به عنوان مدیرعامل صندوق انتخاب شدم و ۳۰ نفر فعال به عنوان زیر مجموعه انتخاب کردم.
از همان ابتدا زنان روستا هر نفر ماهی بیست هزار تومان آورده به صندوق واریز کردند، هر چند اندک بود اما برای شروع با تسهیلات ۴ درصدی که از صندوق دریافت کردیم خوب بود، صندوق به هر نفر ماهی یک میلیون تومان پرداخت کرد.
ابتدا با پرورش شترمرغ کار را شروع کردم البته با کمک بانوان دیگر، زیرا به این نتیجه رسیده‌ام که همواره کارگروهی جواب می‌دهد.
اما در حال حاضر پرورش مرغ بومی، کشت زعفران، صنایع دستی، پوشاک و خشک کردن سبزیجات و میوه‌جات از دیگر فعالیت‌هایی است که انجام می‌دهیم.
نکته مهمی که منجر به موفقیت من در همه فعالیت‌ها بوده و هست است انخاب بانوانی است که اهل کار هستند و پشتکار دارند.
چند فعالیت همزمان سخت نبود؟
نه زمانی که کارگروهی باشد و علاقه هم در میان باشد سخت که نیست جذابیت خاصی هم دارد، من همه این کارها را با کمک بانوان انجام دادم و خدا را شکر راضی هستم.
در صندوق از زن ۷۰ ساله تا جوان ۲۲ ساله عضو است، فعالیت‌ها را طوری تقسیم کرده‌ام که اعضا توان انجام آن را داشته باشند، همه وقت خود را صرف کار می‌کنم به عنوان نمونه برای کشت زعفران پیاز را تهیه کرده‌ام مشاوره را هم انجام داده‌ام.
بازار فروش فعالیت را چگونه پیدا می‌کنید؟
از صفر تا صد بازار فروش تولیدات بر عهده خودم است یعنی بانوان هیچ دغدغه و نگرانی در این زمینه ندارند، من از طریق اینترنتی و فضای مجازی ، تبلیغات خانگی و مراجعه به ارگان‌های مختلف محصولات را نه تنها در استان بلکه به دیگر استان‌ها ارسال می‌کنم و نمی‌گذارم تولیدات روی زمین بماند.
از کار و درآمدتان رضایت دارید؟
بله، راضی هستم نه تنها من بلکه بانوانی هم که با من فعالیت دارند راضی هستند ماهیانه متوسط تا چهار میلیون تومان درآمد دارند، البته ممکن است درآمد متغیر باشد بستگی به نوع فعالیت و سفارش هم دارد، با وجود بالا بودن خرج و مخارج زندگی اما در مجموع رضایت داریم زیرا همه این فعالیت‌ها در خانه و خود روستا انجام میشود.
به عنوان مثال در فصل برداشت زعفران روزانه بین هفتاد تا هشتاد نفر مشغول کار میشوند و درامدی روزانه دویست هزار تومان کسب می‌کنند یا زمانی که تولید ماسک داشتیم بیش از هشتاد نفر با ما کار می‌کرد و روزانه بیست هزار ماسک تولید می‌کردیم.
از سختی‌های کارتان بگویید.
من با شیوع کرونا در پرورش شترمرغ متحمل ۴۲ میلیون تومان ضرر شدم اما کوتاه نیامدم بلکه از آن به عنوان یک تجربه استفاده کردم، از نگاه من شکست معنایی ندارد بلکه پلی است برای رسیدن به پیروزی.
کار زیاد به زندگی شخصی شما لطمه وارد نمی‌کند؟
خیر، برنامه ریزی من به شکلی است که نه خانواده و نه بانوانی که با من همکاری می‌کنند لطمه نبینند، همیشه از خدا خواسته‌ام تن من را سالم نگه دارد زیرا خیلی پشتکارو خلاقیت دارم.
بسیاری از ارگان‌ها من و فرزندم را می‌شناسند زیرا هر کجا که مراجعه کنم فرزندم همراه من است.
من شبانه روز تنها چند ساعت را استراحت می‌کنم به تعبیری فرصتی برای سرخاراندن هم ندارم اما هیچگاه احساس خستگی نمی‌کنم، خوشحالم که چندین نفر سر سفره من برای خانواده‌شان روزی حلال کسب می‌کنند این حس آرامشی را در من ایجاد می‌کند.
برگ برنده‌تان پشتکارتان است؟
بله، این یک واقعیت است که برای موفقیت در هر کاری علاقه و پشتکار نیاز است، اینها شعار نیست بلکه مواردی است که من آنها را با تمام وجودم لمس کرده‌ام، باور کنید اگر مسوولیتی در بخشی داشته باشم می‌توانم دویست تا سیصد نفر را مشغول کنم زیرا در کارم پشتکار دارم.
از مشکلات کارآفرینی در روستا بگویید.
مشکل اصلی زنان روستایی این است که نمی‌دانند محصولشان را کجا عرضه کنند یعنی اطلاعی از بازار فروش ندارند و همین باعث شده بسیاری از زنان روستایی کار را نیمه کاره رها کنند اما من تلاش خود را روی بازار فروش متمرکز کرده‌ام به طوری که بانوان عضو صندوق دغدغه‌ی از این بابت ندارند.
برای توسعه کارآفرینی در روستا چه باید کرد؟
برای کارآفرینی ابتدا باید پتانسیل روستا شناسایی شود، یعنی ظرفیت‌ها را بررسی و بر اساس آن نوع فعالیت را مشخص کرد زیرا هر روستایی برای یک فعالیت ظرفیت دارد، دوم اینکه تسهیلات در اختیار آنها قرار داده شود زیرا بانوان روستایی که سرمایه‌ی ندارند به عنوان مثال برای کشت زعفران در یک فضای صد کمتری پنج تا ده میلیون تومان نیاز است زن روستایی که پولی از خود ندارد.
از طرفی باید نظارت کرد که تسهیلات در مسیر درست اشتغال زایی هزینه شود، نه تنها به پرداخت تسهیلات اکتفا کرد.
اما نکته بسیار مهم که نقش مهمی در تشویق و ترغیب بانوان روستایی به سمت کارآفرینی دارد اطلاع رسانی و معرفی افراد موفق در این حوزه است که این مهم بر عهده شبکه‌های استانی و محلی است زمانی که از زبان کارآفرین موفقیت‌ها انعکاس داده میشود سبب ترغیب دیگران میشود.
انتهای پیام/