به گزارش خبرنگار ورزشی برگزیده های ایران، فصل جدید رقابتهای لیگ دسته اول فوتبال کشور به هفته سوم رسیده و میتوان گفت تیمهای مدعی در همین ۲ بازی پشت سر گذاشته شده به جمع آوری امتیاز اهمیت زیادی میدهند.
در حال حاضر خیبر خرمآباد و قشقایی شیراز با کسب ۶ امتیاز در صدر جدول هستند و در رتبههای بعدی سه تیم ۴امتیازی یعنی شهرداری همدان، رایکا و ملوان حضور دارند. وجود چهار تیم ۳ امتیازی یعنی مس کرمان(با یک بازی کمتر)، شهرداری آستارا، خوشه طلایی و آرمان گهر سیرجان میتواند نشانگر این باشد که امسال هم تا میانه جدول میتوان شاهد یک رقابت حساس و نزدیک بین تیمهای اول تا نهم یا حتی دهم بود.
آغاز نگرانی ها از پله دهم
در نیمه بالای جدول از بین تیمهای ریشهدار و نام آشنای فوتبال ایران تنها مس کرمان و ملوان را می توان نام برد. البته این دو را نیز نمیتوان هنوز بالانشین در جدول حساب کرد. هرچند که از روند یارگیری و کیفیت کاری آنها مشخص است قطعا از مدعیان صعود به لیگ برتر خواهند بود.
استقلال خوزستان که سابقه قهرمانی در لیگ برتر و حضور در لیگ قهرمانان آسیا را دارد، اکنون تیم دهم جدول است و نگرانیها از این پله به بعد آغاز میشود.
تیم سایپا که زمانی یکی از کارخانههای بازیکن سازی در فوتبال کشور بود و تیمهای مدعی سطح اول را به خوبی تغذیه میکرد، اکنون در رده سیزدهم لیگ آزادگان قرار دارد اما نگران کننده تر از این موارد، تیم های انتهای جدول این فصل لیگ یک هستند.
ماشین سازی تبریز که در تمام فصل گذشته لیگ برتر تیمی پایین جدولی بود، همان روند شدید نزولی را در پیش گرفته و اکنون آخرین تیم جدول رده بندی محسوب میشود. انتقال امتیاز این تیم به مالک جدید بدون تسویه بدهیهای قبلی صورت گرفت تا تیم ریشه دار و محبوب آذربایجان شرقی با پنجره بسته و استفاده از بازیکنان رده پایه خودش وارد ماراتن لیگ یک شود. شکست سنگین هفته اول این تیم که به عنوان تیمی لیگ برتری در لیگ یک امسال حاضر شده، مقابل تیم تازه وارد از دسته دوم (شهرداری همدان) نشان میدهد ماشین سازی حال و روز خوبی ندارد و ادامه این شراط قطعا کارخانه بازیکن سازی شمالغرب کشور را به لیگ دسته دوم هدایت خواهد کرد.
فوتبال بوشهر در سراشیبی نابودی
پارس جنوبی جم زمانی به عنوان یک پدیده در لیگ برتر حاضر شد و نتایج خوبی هم گرفت. این اتفاق باعث رونق فوتبال در شهر جم شد و این نوید را به جامعه فوتبال داد که در کنار تیم شاهین، قطب سازندگی بوشهر را به شرایط خیلی بهتری می رساند اما رفته رفته عدم حمایت لازم و کافی مسئولان و منطقه ویژه پارس باعث افت شدید این تیم شد.
پارس جنوبی نیز مانند ماشین سازی با پنجره بسته وارد مسابقات فصل جدید شد. بدهی خارجی دلیلی بود تا این تیم نتواند کارت بازیکنان را برای فصل جدید دریافت کند و به همین خاطر بازی هفته اول مقابل مس شهر بابک لغو به کمیته انضباطی گزارش شد. اگر نتیجه این دیدار ۳ بر صفر به سود مس اعلام شود وضعیت پارس جنوبی نگران کنندهتر هم میشود.
در حال حاضر پنجره نقل و انتقالات پارس جنوبی باز شده و فقط بدهی به دخسوس (دروازهبان برزیلی) باقی مانده که قرار است با مساعدت مدیران منطقه ویژه مطالبات این بازیکن نیز به حساب او طی هفته آینده واریز شود. با این حال بحث بدهیهای داخلی پارس جنوبی همچنان مطرح است. علاوه بر اینکه باید پرسید چرا مساعدت مدیران بعد از دقیقه ۹۰ شامل حال این تیم شد تا پس از لغو بازی اول با سختی هرچه تمام تر خودش را به بازی دوم برساند، این سوال به صورت کلی مطرح است که آیا مدیران وزارت نفت و صنعتی کشور در ازای مسئولیت اجتماعی که طبق قانون بر عهده آنها قرار دارد، برنامه ریزی و دقت عمل کافی دارند یا فقط برای رفع بحران و کم کردن صدای اعتراض هواداران هرازگاهی برگهای را امضا و بودجهای را با گذراندن هفت خان به تیمها تزریق میکنند؟ که این بودجه هم در واقع فقط حکم مُسَکن را دارد.
علاوه بر پارس جنوبی، تیم شاهین بوشهر نیز از همان ابتدا قعرنشینی را در پیش گرفته است. شهرداری در واقع تمایلی به اداره این تیم ندارد. شاهین چندین بار تا مرز واگذاری پیش رفت اما در نهایت با کش و قوس های زیاد، بودجهای ۵ میلیاردی به این باشگاه تزریق شد تا بتواند تنها به امور روزمره خودش ادامه بدهد. به این ترتیب باید گفت که فوتبال بوشهر اصلا اوضاع خوبی ندارد. پایگاهی که بازیکنان مستعد و آیندهداری مانند مهدی طارمی و مهدی قائدی را به عنوان صادرات فوتبال کشور معرفی کرد، اکنون در آستانه نابودی است.
فوتبال علاقه اول مردم یک شهر و استان است
همانطور که برخی مسئولان سازمان لیگ هم به آن اشاره کردهاند، تیمهای مختلف باید مورد حمایت کافی از جانب مسئولان شهری و استانی خودشان قرار بگیرند. این حمایت ها فقط محدود به مسائل مالی نیست. تیمهای فوتبال کشور به خصوص تیمهای دسته اولی و پایینتر، شاید هر روز از نداشتن یک زمین برای تمرین و یک ورزشگاه برای انجام مسابقه رنج میبرند. این مساله علاوه بر ایجاد دردسر برای باشگاه، کل سیستم فوتبال کشور را برای برگزاری مسابقات دچار اختلال و سردرگمی میکند.
در حالیکه داشتن زمین چمن مناسب اولین الزام یک تیم فوتبال است اما در شهرها و استانهای مختلف هیچ توجهی به این مساله نمیشود. شاید بتوان استان لرستان را به خاطر عزم مسئولانش جهت بهبود شرایط خیبر خرمآباد برای دیگران مثال زد. این اتفاق نشان میدهد مسئولان و مدیران غیرفوتبالی باید دیدشان را نسبت به فوتبال عوض کنند. رونق فوتبال در یک شهر میتواند ثمرات مثبت زیادی را برای دیگر زمینههای استان مربوطه در پی داشته باشد اما در طرف مقابل بی توجهی به تیم فوتبالی که قطعا اولین سرگرمی و علاقه مردم آن شهر است، تبعات منفی زیادی را در زندگی اجتماعی مردم آن استان خواهد داشت.
انتهای پیام/