به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران، امروز ۳۰ روز از آغاز عملیات «طوفان الاقصی» در غزه و فلسطین اشغالی می گذرد. طوفانی که جوانان فلسطینی با دستان خالی به پا کردند و دنیایی را از تعجب، انگشت به دهان گذاشتند.
اما این طوفانی که امروز از جنوب فلسطین برخواسته و دارد بساط اشغالگران را در هم می پیچد حاصل یک شب و یک سال نیست. سال هاست که مادران فلسطینی بذر این طوفان را در خاک سرزمین خود کاشته اند و حالا خون پاک جوانانی چون محمد و نضال فرحات است که یقه اشغالگران را گرفته است.
در این مطلب یادی می کنیم از ام نضال فرحات، مادری که جوان خود را چند سال پیش سلحشورانه آماده شهادت می کند، چه قدرتی در دنیا می‌تواند او را از پای دربیارود؟ درخت تناور جنبش حماس و هر مجاهدی که در فلسطین برای آزادی سرزمینش می جنگد در دامن مادری مثل ام فرحات قد کشیده است. چه حماسه ای می توان برای اینگونه وداع او با محمد فرحات، پسرش سرود؟
در تاریخ مادرانی بوده اند که با دست خود بند پوتین پسر را محکم بسته اند و راهی میدان رزم کرده اند اما همه آنها امید داشتند فرزندشان دشمن را از بین ببرد و برگردد. اما این زن یعنی مریم محیسن که «خنسال الفلسطین» صدایش می کنند در حالی پسر را بدرقه می کند که می داند دو ساعت دیگر بدون شک پسرش به تکه هایی از گوشت تبدیل خواهد شد و خونش در آسمان پخش خواهد شد.
به این فیلم نگاه کنید!
به دستان این مادر که دو فرزند دیگرش نیز در راه آرمان فلسطین به شهادت رسیدند، بنگیرید! هیچ لرزشی ندارد، قدم هایش که محکم تر از هر وقت دیگری است. چشمهایش که هیچ تردید را بر نمی تابد. و قلبش که دیده نمی شود اما خونین تر از آسمانی خواهد بود که دو ساعت دیگر پسرش آن را رقم خواهد زد.
.
/