به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری برگزیده های ایران، در سال ۲۰۱۵ فردی با استفاده از دستگاه فلزیاب سه پرچ آهنین را هنگام جست‌وجو در مزرعه‌ای واقع در جنوب شرقی نروژ پیدا کرد، پس از اینکه کشف این اشیا به مقامات گزارش شد، گروهی از باستان‌شناسان به‌همراه تجهیزات در مزرعه حاضر شدند و هفت پرچ دیگر را کشف کردند.
اکنون پس از گذشت ۹ سال از کشف اولیه پرچ‌ها، باستان‌شناسان موفق شده‌اند در مجموع ۷۰ پرچ در این مکان کشف کنند. محققان با در نظر گرفتن اندازه این اشیای فلزی، گمان می‌کنند که این پرچ‌ها برای متصل کردن اجزای چوبی به‌طول ۲.۵ متر مورد استفاده قرار گرفتند که بر این اساس می‌توان نتیجه گرفت که یک کشتی نسبتاً بزرگ وایکینگی در این مکان دفن شده بود.
کارشناسان تخمین می‌زنند این کشتی به‌طول ۱۵ تا ۲۳ متر ساخته شده بود، البته متخصصان هنوز قادر به تشخیص قدمت دقیق این کشتی نیستند، چراکه با کاوش در لایه سطحی خاک بقایای ارگانیکی که بتوان در روش تاریخ‌گذاری رادیوکربن استفاده کرد، کشف نشده است، با این حال یک متخصص قدمت این کشتی را به دوره بین ۷۵۰ تا ۱۰۰۰ میلادی تخمین می‌زند.
باستان‌شناسان علاوه‌بر پرچ‌ها، دو نوع میخ را که در آب‌وهوای یخبندان به سُم حیوانات متصل می‌شد نیز کشف کردند، البته کاوشگران از کشف اشیای مربوط به سوارکاری در این مکان غافلگیر نشدند، چراکه دفن اسب‌ها کنار کشتی‌های خاک‌سپاری، سنتی رایج بین وایکینگ‌ها بود.
حدود ۱۵ کشتی خاک‌سپاری در نروژ کشف شده است. بر اساس گزارش دپارتمان آنگلوساکسون، شمال و سلتیک دانشگاه کمبریج، اگرچه هیچ اتفاق‌نظری درباره اینکه چرا وایکینگ‌ها کشتی‌های خود را دفن می‌کردند، وجود ندارد، اما ممکن است آن‌ها بر این باور بوده باشند که این کشتی‌ها می‌توانند در زندگی پس از مرگ مورد استفاده قرار بگیرند.
به‌گفته پژوهشگران هنوز برای تشخیص هویت دقیق مالک این کشتی زود است، اما برخی شواهد نشان می‌دهند این کشتی به یک پادشاه وایکینگی تعلق داشته است.
/+