به گزارش خبرگزاری برگزیده های ایران، آرام آرام به اربعین نزدیک می‌شویم و خیل عاشقان اباعبدالله الحسین(ع) این روزها از مرزهای کشورمان خود را به عراق می‌رسانند؛ شوق وصال در زائران به گونه‌ای است که دست از پا نمی‌شناسند و برای رسیدن به کربلا لحظه شماری می‌کنند؛ به طوری که افرادی مسافت‌های طولانی را از شهرهای خود می‌پیمایند که به مقصد برسند و دلشان آرام بگیرد.
چند روز به اربعین مانده‌است. ناگهان و سرزده می‌‌خواهم بیایم به پایوس تو. من در سفر قبلی نمک‌گیر تو شدم، اصلاً محو آستان تماشایی‌ات و بعد در حیرت تو گم شدم. هی تو را در ضریح، ایوان نجف و اشک‌های بندنیامده طلب کردم. حالا دوباره که نزدیک اربعین است به نجف آمده‌ام. آخ که چه غربت عجیبی دارد این شهر. هنوز هم بوی نخلستان‌ها را می‌دهد و دست‌های پدری‌ات را که برای یتیم‌ها سایهٔ سر می‌شد. حالا من سال‌ها است که یتیم نگاه تو هستم ای ابوتراب. از باب شیخ طوسی اذن دخول می‌گیرم. حتی سنگ‌فرش‌ها هم از نگاه تو محو شده‌است.
مُحرم زیارت تو را چه حاجت به تماشای غیر؟ زائران هرکدام در گوشه‌ای بٓست نشسته‌اند به دخیل. یکی می‌گوید خدا را شکر که به ولایت علی(ع) متمسک شده‌است. آن دیگری اشک‌های شوق دارد از ارادت دیرینه. من میان این همه هواخواه در کجای آستان تو هستم؟ یا علی، حرم تو خانهٔ پدری است و من سال‌ها است که گریبان و جامه دریده‌ام از نمکِ خانه‌ات.
در میان زائران افرادی با مشکلات جسمی و افراد مسنی مشاهده می‌شود که با شوق بسیار و بدون احساس خستگی به راه خود ادامه می‌دهند به طوری که به نظر می‌رسد پای دل پیرمرد عصا به دست از پای جسمش پیشی گرفته و او را بی وقفه به سمت کربلا می‌کشاند.
.
/