به گزارش گروه پارلمانی خبرگزاری برگزیده های ایران، سیدمحمود رضوی تهیه کننده سینما و تلویزیون در یادداشتی با اشاره به نماز جمعه نصر نوشت: مورخ نیستم، اما کم تاریخ مطالعه نکرده‌ام. همه‌ی شما هم لااقل به اندازه‌ی کتب درسی تاریخ خوانده‌اید. مورخان باید بگویند، اما به اندازه‌ی دانش خودم می‌نویسم که این نام بزرگ در تاریخ ایران و اسلام قرن‌ها خواهد درخشید. اگر برای دوستانش نوشت، سید الشهدای مقاومت، سید عزیز مقاومت؛ باید در تاریخ برای او بنویسند: عالیجناب، سید عزیز ایران، مایه‌ی عزت اسلام، شیعه و ایران.
ملی‌گراتر از این شخصیت بزرگ در تاریخ ایران نخوانده‌ام. او یک تنه سال‌هاست برای عزت و توسعه‌ی ایران عزیز ما ایستاده است. در تمام پیچ‌های مهم تاریخی این سال‌ها، با تدبیر و بهره‌مندی از توکل و توسل، هر بار به نوعی سایه‌ی جنگ را از سر ایران عزیز دور نموده و همزمان با نگاه توسعه‌گرای خود، ایران را به جایگاهی بالاتر از جایگاه قبلی‌اش رسانده است. او سال‌هاست از جنگ عراق و کویت، تا طالبان اول و حمله به سرکنسولگری ایران در مزار شریف، از حمله‌ی آمریکا به عراق و تهدیدات مختلفی از جمله داعش، جیش الظلم و ریگی، تا شهادت حاج قاسم و شهادت اسماعیل هنیه، هر بار با تصمیمات دقیق و درست خود سایه‌ی شوم جنگ را از سر مردم ایران دور نموده‌اند.
در تمام دوران رهبری خود، حامی مردم و مدافع حقوق و رأی آن‌ها بوده‌اند و فارغ از اینکه کدام دولت مطلوب خودشان بوده، بیشترین حمایت را از دولت‌های منتخب به احترام رأی مردم کرده‌اند.
این چند ماه و بعد از حادثه‌ی ۳۰ اردیبهشت ۱۴۰۳ و غم شهید جمهور، به شخصه نقش پررنگی را در آرام‌سازی مسئولین و آرامش بخشی به جامعه و اداره‌ی فضا از همان ساعات اول حادثه ایفا کردند. با تمام علاقه‌ای که به شخص شهید جمهور داشتند، اما اجازه ندادند لحظه‌ای در روند انتخاب دولت بعد وقفه‌ای ایجاد شود و اصرار داشتند تا مانند همیشه روند برگزاری انتخابات سالم، بدون دخالت دولت مستقر و بدون هیچ اظهارنظر جانبدارانه‌ای از سوی خود ایشان پیش برود.
زمانی که از همان ساعات اول پس از تحلیف دولت جدید با بحران عملیات تروریستی روبه‌رو شد، خود به میدان آمدند و ترس مردم را با حضور خود در نماز بر پیکر شهید اسماعیل هنیه عادی نمودند.
اما این پایان ماجرا برای دولت تازه نفس دکتر پزشکیان نبود. شهادت سید مقاومت بحران جدیدی برای ایران و دولت بود. باز هم به شخصه به میدان آمدند و چیدمان اتفاقات این چند روزها حاصل مدیریت و میدان‌داری ایشان بود.
از پیام تسلیت بدون ذکر کلمه‌ای از انتقام و ایجاد توقع و صرفاً تجلیل از سید، تا اعلام خبر سخنرانی روز چهارشنبه در جمع نخبگان در حسینیه امام خمینی همراه با ساعت برگزاری؛ انجام عملیات موفق وعده صادق ۲ بدون فضاسازی خبری پیش از عملیات در شامگاه سه‌شنبه، دقیقاً ساعاتی قبل از سخنرانی در بیت؛ حضور و سخنرانی ایشان در جمع نخبگان؛ حضور همزمان و بی‌سابقه همه فرزندان ذکور ایشان در دفتر حزب الله در چهارشنبه؛ سفر مهم ریاست محترم جمهور در روز چهارشنبه به قطر؛ حضور فرزندان معظم الله در بیمارستان و عیادت از مجروحان لبنانی؛ همه نشان از تدابیر شجاعانه‌ای دارد که هدفش حفظ امنیت روانی جامعه برای حفظ کیان ایران توسط ایشان است.
همه‌ی این اقدامات در مقابل تمام تهدیدات وقیحانه دشمن صهیونیست، باعث شد تا اتفاق بی‌نظیر جمعه ۱۳ مهر در تهران شکل بگیرد و حماسه‌ای از عظمت حضور و اقتدار، همراه با همدلی حول شخصیت این عالم بزرگوار و بی‌نظیر و سیاستمدار برجسته به تصویر کشیده شود.
نمی‌دانم برای این مرد بزرگ و شجاع چه باید کرد، اما همه می‌دانیم که این خاک در تمام تاریخ خود بسیار حاکمانی به خود دیده که هر کدام یا با تهدیدات خاک را به بیگانگان و معارضان واگذار نمودند یا خودشان تسلیم، متواری و کشته شدند.
این بزرگ‌مرد در سال‌های رهبری‌اش بر این کشور نه تنها از خاک ایران و مردم ایران محافظت نموده که مرزهای فرهنگی و نظامی کشور را تا چند صد کیلومتر آن‌طرف‌تر از مرزهای جغرافیایی پیش برده تا سایه‌ی تهاجم‌های نظامی از سر این مردم غیور دور ماند.
او در تمام این سال‌ها جان و آبروی خود را سپر جان و امنیت و آرامش مردم کرده تا مردم با دغدغه کمتر و امنیت بیشتری در این خاک زندگی کنند. حق است روزانه برای سلامتی وجود شریف ایشان دعا کنیم و صدقه دهیم.
/