۳ پاسخ به ۳ دروغ‌پردازی رسانه‌های نیابتی درباره عزاداران حسینی

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری برگزیده های ایران، این روزها و با آغاز ماه عزاداری امام حسین علیه‌السلام، باز هم برخی رسانه‌های جیره‌خوار و نیابتی شبکه‌های صهیونیستی ــ عربی به این مناسک آیینی و ریشه‌دار در فرهنگ ایرانیان و شیعیان جهان هجمه کردند تا بار دیگر خباثت خود در دشمنی با خاندان وحی را به ظهور برسانند. این رسانه‌های لائیک بر اساس یک پیمایش بی‌اساس و بدون تحقیق میدانی به راحتی مردم این مرز و بوم را متهم به مسائلی می‌کنند که حقیقت خارجی ندارد. البته دروغ‌پردازی‌ها و تشویش اذهان عمومی کار روزمره این رسانه‌های وابسته برای جدا کردن مردم از دین و حقیقت است.

اولین اتهام اساسی این رسانه‌ها، «استفاده تبلیغاتی از مردم در ایام محرم توسط حکومت» است. این نوع تحلیل بی‌پایه را اگر پیش روی هر کدام از هم‌وطنان قرار دهیم، به طور قطع واکنشی جز زیر سؤال بردن شعور کارشناسان این رسانه‌ها را در پی نخواهد داشت؛ چرا که آیین ماه محرم ریشه در فرهنگ چند صد ساله ایرانیان دارد و حداقل از زمان آل‌بویه یعنی اولین حکومت شیعی در ایران به صورت عمومی مطرح بوده است. این آیین روز به روز گسترده‌تر و با کیفیت‌تر از گذشته می‌شود و بیشتر در گوشت و پوست و استخوان مردم این سرزمین ریشه می‌دواند. باید گفت این مردم بودند که در ادوار مختلف حکومت‌ها را در جهت پاسداشت آیین محرم و عاشورای حسینی به کار گرفتند و حکومت‌ها بودند که خود را با مردم همسو کردند، چه آن زمان که پهلوی اول مانع عزاداری می‌شد و مردم به هر نحوی این آیین را پاس می‌داشتند تا حدی که در بسیاری از مواقع، وقت سحر و بین‌الطلوعین را برای عزاداری انتخاب ‌می‌کردند و چه آن زمان که حکومت به دلیل فراگیری کرونا، برای فعالیت‌های هیئات محدودیت قائل شد، اما مردم با روش‌های نوین به پاسداشت محرم پرداختند. ضمن آنکه حضور مردم ایران، شیعیان و محبان عترت در همایش جهانی اربعین مهر تأییدی بر استقبال خودخواسته مردم در این آیین است؛ جالب است که هرگاه مردم با بی‌مهری‌های مسئولان نسبت به حضور در این مراسم مواجه می‌شدند، دولت را مجبور به تمکین خواسته‌های خود جهت تسهیل زیارت اربعین می‌کردند.

دومین اتهام آنها، نسبت دادن «کارناوال» به مناسک عاشوراست و این توهینی بی‌اغماض است که مخاطب آن، به گستره میلیون‌ها ایرانی و محب اهل بیت علیهم‌السلام در سراسر دنیاست. مضاف بر اینکه به کارگیری این عبارت  که برای جشن‌های شادی به کار می‌رود و معنای لغوی آن «کاروان شادی» است،  حکایت از کم‌سوادی کارشناسان این رسانه‌ها دارد. شیعیانی که در مراسم محرم و عاشورای حسینی حضور می‌یابند، مبتنی بر باور و اعتقادشان و نیز مبتنی بر تجربه‌های معنویِ فراوانی است که در زندگی خود مشاهده کرده‌اند؛ چه آن زمان که در حرم‌های مطهر حضور یافتند و حاجت‌های‌شان برآورده شده و چه آن زمان که سفره اطعامی نذر امام حسین علیه‌السلام یا دیگر خاندان ائمه کردند و اجابت شد. در واقع مردم در ماه محرم آنچه از محبت‌ها و معجزات خاندان وحی به ویژه امام حسین علیه‌السلام را چشیدند، به منصه ظهور می‌گذارند.

سومین اتهام،‌ تزریق کردن پول‌های فراوان به هیئات است؛ این تحلیل هم به دلیل عدم حضور میدانی‌شان در هیئت‌های مذهبی کشور است و توقعی هم از این تحلیل‌های آبکی و بی‌پایه و اساس نمی‌رود. سازمان تبلیغات اسلامی نهادی است که بعدها برای ساماندهی بهتر هیئات مذهبی، حسینیه‌ها، تکایا، امامزاده‌ها و … مسئولیت هماهنگی این نهادهای مذهبی را بر عهده گرفته است و هر سال اندک بودجه‌ای را صرف امکانات اولیه و بسته‌های فرهنگی می‌کند.

هر ایرانی که در این مرز و بوم زندگی کرده باشد، می‌داند که بیش از ۹۰ درصد و حتی می‌توان گفت نزدیک به ۱۰۰ درصد هزینه‌ها و امکانات هیئت‌ها را خود مردم و خیرین تهیه می‌کنندحتی آنچه که سازمان اوقاف اختصاص می‌دهد از محل موقوفات مردم و بر اساس نیات واقفان است. قابل تصور نیست که یک حکومت بخواهد بودجه صدها هزار از این محافل را یک جا تأمین کند، ضمن آنکه مطلوب بود حکومت‌ بتواند تمام هزینه‌ها را بر عهده بگیرد؛ چرا که جریان عاشورای حسینی دارای وجهه‌ای سیاسی نیز است، وجهه‌ای که باید در جهت رسیدن به اهداف مطلوب دین مبین اسلام و اهداف عاشورای حسینی به کار گرفت؛ یکی از این اهداف، ایجاد اتحاد مطلوب و سازنده بین امت اسلام و مسلمانان  است و اتفاقاً امامان شیعه همواره سعی می‌کردند عزای امام حسین علیه‌السلام را زنده نگه دارند هرچند به بهای فدا شدن جانشان یا جان شیعیان باشد. در فطرت هر آزاده‌ای است که برای دستیابی به آرمان آسمانی خود، باید از جان و مال مایه گذاشت و ایثار به خرج داد. خب این مسائلی است که به ذهن یک لائیک و بی‌دین قد نمی‌دهد و اساساً با مفاهیم دینی و اعتقادات مذهبی سر و کار ندارند که بخواهند تحلیلی ارائه دهند، لذا بنا را بر دشمنی می‌گذارند و هرچه به ذهن‌شان خطور کند به خورد مخاطب خود می‌دهند.

انتهای‌پیام/