بخشهای مهم گفتوگوی محمود صادقی را در ادامه میخوانید:
*مبارزه مردم فلسطین با اشغالگران، نوعی دفاع مشروع است که در برابر تجاوز و نقض آشکار تجاوز به سرزمینهای فلسطینی و قتل و غارت و تجاوز و در کل نقض قوانین بینالمللی برنامهریزی شده است.
*با کشوری طرف هستیم که مردمش خودشان را در برابر جامعه بینالمللی بیدفاع میبینند، طبیعی است یک چنین مردمی و یک چنین کشوری برای دفاع از خودشان از هر فرصتی استفاده کنند. اگرچه ممکن است در جریان مخاصمه و جنگ، برخی رفتارهای تند هم رخ دهد و این رفتارها قابل نقد هم باشد. اما در مجموع این عملیات یک واکنش دفاعی متقابل، برابر رژیمی است که شر مطلق است و از زمان شکلگیری کانون درگیری، مناقشه و ناامنی در منطقه بوده است.
تحلیل عطاءالله مهاجرانی: تراژدی شکست اطلاعاتی و نظامی اسرائیل چگونه رقم خورد؟ / دلیل برجسته کردن نقش ایران
سردار سلامی: اسرائیل رو به پایان است و نمی تواند رجز بخواند /هیچ کسی نمی تواند به داد صهیونیست ها برسد، حتی آمریکایی ها
*سیاست رسمی نظام جمهوری اسلامی، شناسایی حق تعیین سرنوشت برای مردم فلسطین است. حدود ۳ دهه است که دولت جمهوری اسلامی اعلام کرده راهحل مشکلات فلسطین برگزاری رفراندومی با شرکت همه ساکنان سرزمین فلسطین است.
*دفاع دولت جمهوری اسلامی از مردم فلسطین هم دفاع از حقوق یک ملت در برابر یک رژیم متجاوز و در راستای اصول اسلامی و قانون اساسی است.
*مسوولان نظامی، دیپلماسی و مدیران سطوح عالی نظام باید مراقب اظهارات خود باشند تا بهانهای دراختیار دشمنان قرار نگیرد.
*نظرسنجی در ابتدای دهه ۸۰ انجام شده بود که براساس آن اعلام شد بیش از ۶۵درصد مردم ایران، موافق حمایت از مردم فلسطین هستند. اما از نظرسنجیهای جدید اطلاع ندارم. صحبت مردم این نیست که نباید از مردم فلسطین دفاع کرد؛ اساسا دفاع از مظلوم در ناخودآگاه جمعی ایرانیان ریشه دوانده است. اما در عین حال مردم از پارهای از سیاستهای حاکمیت انتقاداتی دارند.
*راهحل جمهوری اسلامی برای حل مشکلات سرزمینهای اشغالی، برگزاری رفراندوم با شرکت همه ساکنان فلسطین اعم از مسلمانان، یهودیان و… است. اما وقتی نوبت به مردم ایران میرسد، رفتار متفاوتی در پیش گرفته میشود! یا در زمینه هزینههای مادی و کمکهای مالی، مردم طی همه دههها در صحنه حضور داشته و از ملت مظلوم فلسطین حمایت مادی و معنوی کردهاند، اما درخصوص اولویتها و کمکهایی که از بودجه عمومی کشور میشود، پرسشهایی در اذهان عمومی شکل گرفته است.
*در بحث پیوستن به FATF هم این تلقی (شاید اشتباه) شکل گرفته که ایران به خاطر عدم ردیابی کمکهایش به لبنان و فلسطین فرآیند پیوست به این سند مهم بینالمللی را دنبال نکرده و تبعا هزینههای آن را هم متحمل شده. بهطور کلی مردم معتقدند باید موازنهای شکل بگیرد تا در وهله نخست منافع و امنیت ملی کشور در اولویت قرار گرفته و سپس کمکهای معقول به فلسطین و لبنان برنامهریزی شود.
*مشکلاتی که در حوزه سیاست داخلی وجود دارد، باعث شده مردم به راهبردهای حوزه سیاستهای خارجی نظام هم با ابهام نگاه کنند.
*به دلیل مناسبات سیاسی و ارتباطی خاصی که ایران با چین دارد، چشم بر نسلکشیها و جنایاتی که در اویغور میشود، میبندد. چین ادعا میکند، مسلمانان اویغور جداییطلب و بنیادگرا و تروریست هستند و ایران هم دربست قبول میکند.
۲۷۲۱۸
