خبرگزاری برگزیده های ایران لرستان- نسرین صفربیرانوند، باقر فرجی که ۲۳ ساله و اهل روستای خمسیانه شهرستان خرمآباد است از سیزده سالگی فعالیت دررشته ورزشی بوکس را آغاز کرده و هدفهای زیادی را دنبال میکند، او به واسطه علاقه و فعالیت برادرش که در عرصه ورزش فعالیت میکند این رشته را دنبال کرد.
وی معتقد است: مسوولان اداره کل ورزش و جوانان لرستان درک درستی از رشتههای ورزشی مانند بوکس ندارند و همین باعث شده بسیاری از ورزشکاران این رشته ورزشی را رها کنند.
کسب مدال برنز رده جوانان، کسب قهرمانی کشور، طلای رده امید طلای بزرگسالان موفقیت در انتخابی تیم ملی و کسب نائب قهرمانی تورنمتت مکران از جمله عنوانهای فرجی است، وی که اکنون عضو تیم ملی است خود را برای مسابقات آسیایی آماده میکند و امیدوار است مدال طلا را از آن خود کند.
با این ورزشکار جوان که با وجود انتقاد از عملکرد مسوولان اما مصمم است که پلههای موفقیت را یکی پس از دیگری طی کند، گفتوگویی انجام دادهایم.
هدفم کسب مدال طلای جهانی و فعالیت در بوکس حرفهی است
فرجی میگوید: حضور برادرم در رشته بوکس و علاقه زیاد به ورزش سبب شد که بوکس را انتخاب کنم، استعداد و پیگیریهای برادرم باعث شد که در همان ابتدا بتوانم در مسابقات کشوری موفقیتهایی به دست بیاورم ، هدفم این بوده و هست که در جوانی بتوانم مدال کسب کنم.
وی تاکید میکند: اما هدف و تمرکزم این است که بتوانم در سطح بوکس حرفهی فعالیت کنم، برای رسیدن به این هدف باید بتوانم در مسابقات آسیایی، جهانی و المپیک مدال طلا کسب کنم بنابراین همه هم و غم خود را گذاشتهام تا در مسابقات آسیایی موفق شوم.
بوکس پر از زیبایی است
او میگوید: ورزشکارن رشته بوکس جزو با اخلاق ترینها و حاشیه چندانی ندارند، آنها در داخل رینگ خودشان را خالی میکنند و معمولا آرام هستند برخلاف اینکه بوکس یک رشته سخت است.
این قهرمان ورزشی عنوان میکند: بوکس ورزشی سخت است اما زیباییهای خاص خودش را دارد به طوری که در بازیهای المپیک بوکس به عنوان زیباترین رشته مطرح است ، بوکس دعوا نیست بلکه به ما راه مقابله با شکستها را نشان میدهد، در بوکس یاد میگیری اگر زمین خوردی خودت بلند شوی زیرا در غیر این صورت ناقص میشوی، زندگی هم مانند بوکس است باید بجنگی و کم نیاوری.
برای موفقیت در بوکس علاوه بر تمرینات بدنی باید تمرکز و ذهن قوی هم داشته باشی زیرا بوکس مانند شطرنج است.
سخت است اما کنار کشیدن در کار نیست
بارها ضربه خوردهام، ابرویم پاره شده، بینیم شکسته دستم آسیب دیده اما همین ضربه خوردن هم لذتی دارد که قابل بیان نیست با همه سختی اما کنار کشیدن در کار نیست، ضعیف ترین ورزشکار هم که باشی وقتی وارد رینگ میشوی برای بردن میروی.
یادم هست در مقابل حریف قوی قرار گرفتم، اما توانستم مچش را بگیرم و زمین بخورد، آن لحظه لذتی وصف نشدنی به من دست داد، در مسابقه دیگری که بازی را برده بودم اما هنگامی که از رینگ پایین آمدند مربی گفت باختهی، بوکس پر است از لذت و سختی که ثبت هر کدامشان تجربهی است.
من معتقد هستم: در ورزش قهرمانی تنها ملاک نیست بلکه اخلاق و داشتن روحیه جوانمردی است که از اهمیت زیادی برخوردار است، زیرا یک قهرمان ورزشکاراگر قهرمان جهان باشد و اخلاق نداشته باشد ارزشی ندارد.
مسوولان حمایت نمیکنند، از جیب خودم هزینه میکنم
او معتقد است: بوکس لرستان همیشه خوب درخشیده البته طی دو سال گذشته به مراتب بهتر بوده و این خود اتفاق و تحول مثبتی در این رشته ورزشی است، بوکسرهای لرستانی درصورت حمایت و فراهم بودن زیرساختها در میادین ملی، آسیایی و جهانی حرف برای گفتن دارند.
این قهرمان رشته بوکس میگوید: نبود حمایت و گاهی هم تبعیض سبب شده بوکس ایران و به تبع آن لرستان آنطور که باید و شاید پیشرفت نکند، در حالی که استعدادهای قابل توجهی در این رشته ورزشی داریم، حدود دوسال است که سالن بوکس استان تعطیل است و ما مجبوریم در کوه تمرین کنیم.
فرجی ادامه میدهد: امکانات رشته بوکس در استان بسیار اندک است، مسوولان هم که حمایت چندانی از ورزشکاران انجام نمیدهند، دیگر اعضا تیم ملی از استانهای دیگر با پرواز به اردوها میآیند اما من ناچار هستم از جیب خودم هزینه کنیم، چرا من ورزشکار باید از جیب خودم هزینه کنم مگر نه اینکه با هر مدال من اسم لرستان سر زبانها میافتد، چند بار با مدیرکل ورزش و جوانان تماس گرفتم اما پاسخ نداد نمیدانم علتش چیبست، یکسال است که در اردوی تیم ملی هستم اما یک ریال به من ندادهاند تنها چک پنج میلیونی که مرتضی سپهوند گفته از جیب هیات تامین شده است.
فرصت ندارم کارگری هم بکنم
وی با اشاره به اینکه متاسفانه مسسولان درک درستی از جایگاه ورزش و اهمیت آن ندارند و همین باعث شده بسیاری از بوکسرها در استان این رشته ورزشی را رها کنند، میگوید: زمانی که تیم نونهالان استان مدال طلا میگیرد اما در بزرگسالی دهم هم نمیشویم دلیل دارد، این موضوع نشان میدهد استعداد وجود دارد اما حمایتی نیست.
این قهرمان ورزشی بیان میکند: مسوولان هیچ حمایت مالی انجام نمیدهند درحالی که بوکس ورزش المپیکی است و نیاز به حمایت دارد، ما باید روزی دوبار تمرین کنیم فرصت هم ندارم که کارگری بکنیم تا هزینههای ورزشم را تامین کنیم.
فرجی میگوید: شاید اگر متولیان ورزش ما مانند حسین رحمتی که لیگ بوکس و دو میدانی را زنده کرد کار میکردند حال و روز ورزش ما به ویژه بوکس این نبود.
انتهای پیام/
