مرده‌خواری به‌جای تدفین در مراسم سوگواری!
مرده‌خواری به‌جای تدفین در مراسم سوگواری!
محققان در پژوهشی تازه نشان داده‌اند که حدود ۱۵ هزار سال پیش، اهالی بخش‌هایی از اروپا به‌عنوان بخشی از مراسم سوگواری مردگان خود دست به کانیبالیسم یا هم‌نوع‌خواری می‌زدند. این اقدام ظاهراً نه از سر اجبار، بلکه به‌عنوان بخشی از آیین‌های آن‌ها اجرا می‌شد.
پژوهشگران موزه تاریخ ملی لندن دریافته‌اند که در جوامع ماگدالنی که بین ۱۱ تا ۱۷ هزار سال پیش در دوران پارینه‌سنگی پسین وجود داشتند، ظاهراً هم‌نوع‌خواری رواج داشته است. البته این هم‌نوع‌خواری تنها در مراسم خداحافظی با مردگان رخ می‌داد.
قدیمی‌ترین شواهد از هم‌نوع‌خواری در مراسم سوگواری مردگان
«سیلویا بلو»، متخصص حوزه تکامل درزمینه رفتارهای انسان از موزه تاریخ ملی لندن می‌گوید: «آن‌ها به‌جای خاکسپاری مردگان، آن‌ها را می‌خوردند. ما شواهدی را یافته‌ایم که نشان می‌دهد هم‌نوع‌خواری در دوره‌ای کوتاه در چندین منطقه در شمال غرب اروپا رخ می‌داده و این اقدام بخشی از رفتارهای سوگواری در گروه‌های ماگدالنی بوده است. این مسئله در نوع خود جالب‌توجه است، چون قدیمی‌ترین مدرک پیرامون هم‌نوع‌خواری به‌عنوان یک آیین سوگواری محسوب می‌شود.»
استخوان جمجمه که پس از جداسازی گوشت به‌صورت یک پیاله درآمده بود
جوامع ماگدالنی احتمالاً پیکر مردگان خود را تحت فرایندهایی قرار می‌دادند که شامل جداسازی یا خوردن گوشت از استخوان‌ها می‌شد. در برخی موارد از این استخوان‌ها برای ساخت اشیا جدید نیز استفاده می‌شد.
برای مثال، باستان‌شناسان جمجمه‌هایی از انسان‌ها با قدمت ۱۵ هزار سال را از غار گوف در جنوب انگلیس پیدا کرده‌اند که به‌طور مشخص و هدفمند به‌شکل لیوان درآمده بودند. به‌علاوه، آثاری از دندان انسان روی آن‌ها دیده می‌شد.
محققان در این پژوهش متوجه شدند که در ۱۳ سایت تاریخی، نشانه‌های کانیبالیسم وجود دارد و در ۱۰ مورد از آن‌ها می‌توانیم این رفتار را در ارتباط با آیین‌های سوگواری ببینیم. ازاین‌رو، دانشمندان نتیجه گرفته‌اند که هم‌نوع‌خواری در انتهای دوره پارینه‌سنگی پسین یک رفتار رایج بوده است.
پژوهشگران در این مطالعه به اطلاعات ژنتیکی گروه دیگری از افراد که در منطقه Epigravettian زندگی می‌کردند نیز برخوردند. این افراد ظاهراً از نظر فرهنگی از گروه قبلی متمایز بودند و بدون هم‌نوع‌خواری، مردگان خود را صرفاً دفن می‌کردند.
نتایج پژوهش حاضر در مجله Quaternary Science Reviews منتشر شده است.
۲۲۷۲۲۷
برگزیده های ایران
