خبرگزاری برگزیده های ایران اراک؛ انصافاً صنعت خودروسازی ایران پس از انقلاب اسلامی و در شرایط تحریمی، دستاوردهای ارزشمندی را کسب کرده است، اما قطعاً در قیاس با رقبای خارجی خود فاصله زیادی دارد و لذا علت این عقب‌ماندگی باید با دقت بیشتری مورد واکاوی قرار گیرد.
در گام نخست، مسئولین جدید وزارت صمت باید باور کنند که مشکل خودروسازان کشور ما تحریم و تورم و کمبود قطعه و حتی نقدینگی نیست، چراکه برخلاف بیشتر خودروسازان خارجی که تولیداتشان را اقساطی می‌فروشند، خودروسازان ما هم از دولت کمک می‌گیرند و هم به‌راحتی پیش‌فروش می‌کنند.
در واقع از گذشته تاکنون، مشکل اصلی خودروسازان کشور اعمال نفوذ نابجا و خسارت‌بار برخی از مسئولین، مدیران و نمایندگان مجلس، سوءاستفاده برخی افراد نفوذی فرصت‌طلب (درونی و بیرونی) از موقعیت و شرایط خودروسازان به نفع خود، وجود مدیران بعضاً ناکارآمد و سوء مدیریت و همچنین نیروی انسانی مازاد بر نیاز و بعضاً غیرمتخصص و نیز عدم استفاده بهینه از منابع بوده است.
علاوه بر این؛ مشکل ساختار معیوب، ضعف سیستم کنترلی و نظارتی، عدم شایسته‌سالاری در صنعت، فقدان اراده برای ایجاد شرایط رقابتی با رقبای خارجی، کاهش کیفیت، عدم خلاقیت و نوآوری و امثال آن است.
مجموعه موارد فوق و سایر مسائل خُرد و کلان مشابه آن سبب شده تا هزینه‌های سربار و جانبی تولید در صنایع خودروسازی کشور در حد قابل ملاحظه‌ای افزایش یافته و در رقابت با خودروسازان خارجی، قیمت تمام شده بیشتری به صنعت خودروسازی تحمیل شود.
برای اثبات این ادعا کافی است که یک تیم تخصصی کاملاً بی‌طرف، قیمت تمام‌شده چند نمونه از خودروهای تولیدی آنها را محاسبه کنند تا مشخص شود که خودروسازان ما چه مقدار گران‌فروشی می‌کنند.
البته بدیهی است که برای رفع مشکل در این زمینه نباید فقط در جستجوی معلول‌ها باشیم، بلکه باید علت‌های اصلی را شناسایی و به شکل ریشه‌ای و اساسی آنها را برطرف نماییم.
********
احمدرضا هدایتی
********
انتهای پیام/