خبرگزاری برگزیده های ایران – زاهدان، شیبا سرگزی: وصال همیشه شیرین است به ویژه اگر بعد از سالیان سال باشد، فرقی نمیکند وصال عاشق به معشوق، وصال مادر و فرزند، وصال خواهر و برادر، هر دو یا چند نفری که به هر دلیل از یکدیگر دور شده باشند و پس از سالها دوباره هم را پیدا کنند قطعا حال و هوای زیبایی دارند.
اینبار دوستان قدیمی همدیگر را پیدا کردهاند، دقیقتر بگویم دانش آموزان دختر ورودی سال ۱۳۷۳ دبیرستان دخترانه دانشگاه سیستان و بلوچستان بعد از حدود ۲۷ سال مجدد دور هم جمع شدهاند.
خانم دکتر رضایی یکی از دانش آموزان آن سالها که حالا پزشک شده و متخصص زنان است، به خبرنگار برگزیده های ایران در زاهدان میگوید: به صورت اتفاقی توانستیم در فضای مجازی بعد از ۲۷ سال همدیگر را پیدا کنیم.
در حدود یک هفته به صورت شبانه روزی تمامی همکلاسی هایمان را پیدا کرده و قرار گذاشتیم در روز جمعه ۱۹ آذرماه ۱۴۰۰ در دبیرستان دخترانه شبانه روزی دانشگاه سیستان و بلوچستان بار دیگر دور هم جمع شویم.
در دوران تحصیل به دلیل اینکه اساتید به صورت پروازی بودند، مجبور بودیم در تمام ایام هفته حتی روزهای تعطیل و عید در مدرسه حضور داشته باشیم، آن روزها مانند اعضای یک خانواده در کنار همدیگر زندگی می کردیم و درس می خواندیم.
هدف ما از انجام این دورهمی علاوه بر یادآوری خاطرات گذشته که بسیار لذت بخش بود، دیدن موفقیت دوستان و استحکام روابط و دوستی هایمان بود تا بتوانیم با همفکری با همدیگر به جامعه و شهرمان کمک کنیم.
این تیم دوستانه که حالا هر کدام برای خودشان دکتر و مهندس شده و یا کارمند و شاغل هستند و همسر و فرزند دارند، سر کلاس درس هم نشستند و به یاد آن روزهای دانش آموزی دوباره طعم نشستن بر روی نیمکتهای مدرسه را چشیدند.
شاید اگر چند سال قبل همدیگر را می دیدند میتوانستند هم را به آغوش بکشند اما این روزهای کرونایی اجازه احوال پرسی دلچسب را نمی دهد، لااقل ماسک خود را در می آورند تا لبخند شادیشان از دیدار همدیگر نمایان باشد و عکس یادگاریشان زیباتر ثبت شود.
آنچه به این دورهمی زینت بخشیده حضور یکی از دبیران آن سالهاست که اگر چه سن و سالی از او گذشته و موهایش سپید شده اما از این دور همی بسیار خوشحال است.
به سراغش می روم ولو در حد چند جمله حال و هوایش را میپرسم..
خانم سلیمی دبیر زیست شناسی دهه ۷۰ دانش آموزان دبیرستان دانشگاه سیستان و بلوچستان میگوید: با دیدن شاگردانم بسیار خوشحال و شادمان شدم و احساس کردم، بچه های خودم را دیدم و به خود بالیدم که بار دیگر دانش آموزان سال ۱۳۷۳ را دیدم و هر کدام در زندگی خود موفق هستند.
مشخص است باهم خیلی درد دل دارند.. مزاحم گفت و گوها و درد دلهای دونفره و چند نفره شان نشدم.. از شادیشان خوشحال شدم و دلم نیامد این دورهمی زیبا را با شما به اشتراک نگذارم.
جالبه که بدونید از بین ۶۰ نفر دانش آموز سال تحصیلی ۷۵-۷۶ دبیرستان دانشگاه، ۱۵نفر پزشک و متخصص رشته های مختلف پزشکی، اطفال، رادیولوژی، زنان، بیهوشی ودندانپزشکی وداروسازی، ۵ نفر دکترای تخصصی و عضو هیئت علمی دانشگاه، ۱۸ نفر دبیر در رشته های زیست شناسی، شیمی، زبان انگلیسی و… با مدارج عالی تحصیلی، ۱۲ نفر در رشته های پیرا پزشکی، اتاق عمل ومامایی و فیزیولوژی و….، حدود ۱۰ نفر دیگر از عزیزانمان در ادارات و موسسات مختلف دولتی و خصوصی، با مدارج خوب تحصیلی و شغلی، مشغول به کار و خدمت به مردم ایران هستند.
انتهای پیام/۳۱۳۹/ع
