به گزارش برگزیده های ایران از ممسنی، معلول از نظر لغوی یعنی هر چیزی که آن را به علت و سبب ثابت کرده باشد.
معلولان، نماد به اثبات رساندن «خواستن توانستن است» هستند، کسانیاند که نشان دادهاند گرچه از نظر فیزیکی دچار مشکل هستند؛ اما با ایمان و اراده می توانند قله های موفقیت را فتح کنند.
بسیاری از معلولان، اجازه ندادند که معلولیت شان باعث محاصره کردن آنها در کنج اتاق شود و سعی کردند که با تلاش مضاعف و اعتماد به نفس خود، وارد اجتماع شوند. آنها کسانی هستند که درس صبر و استقامت را به ما می آموزند.
جسم نشسته علی، بلندتر از قامت هر ایستاده ای سر به آسمان می ساید، به راستی که او فعل خواستن را چه خوب و دقیق صرف کرده است.
جهانی که علی باوجود تمام مشکلات و سختی هایش ساخته بسیار زیبا است و توانسته برای ما ثابت کند که معلولان هم می توانند مانند سایر افراد به موفقیت برسند.
او با پاهای نداشتهاش اعتماد به نفسی دارد که به کمک آن، از راهی پر پیچ و خم گذشته تا توانسته پیروزی هایی را کسب کند که شاید کار هر کسی نباشد.
این والیبالیست اگر چه معلول است، اما اندیشه اش معلول نیست و اهل فکر و همتی والا است و عزت نفسش سرنوشتی ممتاز را برایش رقم زده است.
اراده او برایم جالب بود، تصمیم گرفتم مصاحبهای را میزبانش باشم از او خواستم که خود را معرفی کند و گفت: علی رضایی هستم؛ ۲۷ ساله، معلول جسمی حرکتی از فرزندان شهرستان نخبه پرور ممسنی.
ورزش بانی تغییر رشته از حسابداری به تربیت بدنی
علی در رابطه با معلولیتش بیان کرد: معلولیت من جسمی حرکتی است و دلیلش هم این است که وقتی مادرم باردار بوده از آمپول پنسیلین استفاده می کرده و این مشکل مادر زادی در من به وجود آمد؛ همه دوستان و آشنایان بخصوص مادرم برای من زحمت های بسیاری کشیدهاند و زحمات مادرم را هیچ وقت فراموش نمی کنم.
او با اینکه از نعمت داشتن پا محروم است اما به تحصیلش ادامه داده و آنطور که خودش می گوید ترم آخر کارشناسی تربیت بدنی است و با به توجه معلولیتی که دارد حدود ۱۸ سال از ویلچیر استفاده کرده و تا مقطع دیپلم با ویلچیر به مدرسه رفته است؛ علی گفت: در دوران کودکی ونوجوانی خیلی سختی کشیدم و بعد از دیپلم با عمل پروتز(گذاشتن پای مصنوعی) راحت مثل یک فرد عادی به درس خواندن ادامه دادم.
او از تاثیر ورزش در تحصیلش سخن گفت و اظهار داشت: ورزش تاثیر زیادی در تحصیلاتم داشت، دانشگاه را با رشته حسابداری شروع کردم و ترم اول دانشگاه بودم که به تیم ملی والیبال نشسته جوانان دعوت و به مسابقات آسیایی مالزی۲۰۱۳ اعزام شدم که بعد از آن تغییر رشته دادم و وارد رشته تربیت بدنی شدم و همین باعث شد، علاقه ام به درس خواندن بیشتر شود.
تحقیقی که علی را به سمت ورزش سوق داد
علی که از سال ۱۳۸۹ به ورزش روی آورده گفت: ورزش را از نورآباد ممسنی شروع کردم و تنها و بهترین خاطره ای که دارم و هیچ وقت هم فراموش نمی کنم این است که روزی به صورت اتفاقی در خیابان مشغول تحقیق در رابطه با درس آمار بودم و با گذر از کنار یک سالن ورزشی متوجه افرادی شدم که با هم وارد سالن شدند؛ من نیز کنجکاو شده و وارد سالن ورزشی شدم؛ با مشاهده ورزشکاران رشته والیبال نشسته آنها مرا به سوی این ورزش دعوت کردند که من نیز پذیرفتم و از فردای آن روز مشغول به تمرین شدم.
وی در رابطه با مقام هایی که کسب کرده بیان کرد: قهرمانی آسیا با تیم ملی جوانان، یک مقام دوم و سوم با تیم ذوب اهن اصفهان در لیگ برتر، مقام سوم با تیم مس کرمان در لیگ برتر، مقام دوم با تیم نفت و گاز گچساران در لیگ دسته یک از جمله افتخاراتی است که در این مدت با کمک هم تیمی هایمان توانستیم کسب کنیم.
این بازیکن تیم والیبال نشسته گفت: از نظر من مشکلات بزرگ ما معلولان در جامعه این است که، اطرافیان مان به یک دید نامناسب به معلول نگاه می کنند و نداشتن شغل مناسب هم در اینکه من مجرد هستم تاثیرگذار بوده و اکنون مشغول به کار خاصی نیستم اما منتظر هستم که دانشگاهم تمام شود و در آزمون های استخدامی شرکت کنم.
آرزویم حضور در مسابقات پاراالمپیک است
از رضایی پرسیدم آرزویت چیست؟ پاسخ داد: تنها آرزویم این است که همراه با تیم والیبال نشسته ایران در مسابقات پاراالمپیک شرکت کنم.
او از تلخ ترین خاطره ورزشیاش گفت: سال قبل ما می توانستیم با تیم ذوب آهن اصفهان قهرمان لیگ شویم ولی متاسفانه این شانس را از دست دادیم و شیرین ترین خاطرهام هم این است که سال ۱۳۹۲به تیم ملی جوانان دعوت شدم و آن روز یک تاریخ فراموش نشدنی برای من است.
رضایی در رابطه با اولین مربیان خود بیان داشت: وقتی از نوراباد شروع کردم اولین مربی بنده مجید رحمانی بود که واقعا برایم سنگ تمام گذاشت و هنوز هم من را حمایت می کند و در مقاطع تیم ملی و لیگ برتر هم حسن محمدی و محمد رضا رحیمی از اولین مربیانم بودند.
وی بیان کرد: در حاضر عضو تیم ذوب آهن اصفهان هستم و به طور جدی هم ادامه میدهم تا به هدفم که حضور در تیم ملی والیبال نشسته بزرگسالان است برسم.
علی از مسئولین انتظار دارد افراد مستعد را حمایت کنند و چنین افرادی را به راحتی کنار نزنند.
علی جمله «معلولیت محدودیت است» را قبول ندارد و معتقد است که خواستن توانستن است و ورزش و مطالعه را از جمله کارهایی می داند که در روز بیشتر از همه انجام می دهد.
انتهای پیام/م
