کتابخانه «رادک» در محاصره مشکلات و آسیب‌های اجتماعی!/از جولان معتادان متجاهر تا محیطی که زیبا نیست
به گزارش برگزیده های ایران از گچساران؛ نرگس احمدپور فعال اجتماعی با ارسال یادداشتی همراه با مستندات به دفتر خبرگزاری چنین آورده است: پس از چند سال کتابخانه محله رادک شهرستان گچساران افتتاح می‌شود این کتابخانه پشت به ساختمان سلامت این محله و در آسیب خیز ترین نقطه واقع شده است حواشی زیادی از تجمع معتادان متجاهر در شبانه روز و یا پاکسازی های محله ای دارد.
وجود کتابخانه برای بیش از چند صد نوجوان و کودک ساکن این محله می‌تواند در ترویج فرهنگ مطالعه و پرورش نیاز آنها در تنوع فعالیتها مثمر ثمر باشد.
نکته قابل بحث در مورد جایگاه مکانی این کتابخانه وجود یک کانال آب روباز است که کمی آن طرف‌تر یعنی حد فاصل انبار ضایعات و کانال همواره مکانی برای معتادان متجاهر است.
همچنین مکان سمت راست ورودی کتابخانه خرابه‌ای است که بارها و بارها ۱۰ الی ۱۵ معتاد آن‌جا مکانی امن برای مصرف مواد مخدر داشتند و با اطلاع رسانی افراد دلسوز محلی و هوشیاری نیروهای انتظامی بارها پاکسازی شده است ولی باز هم بعد از مدتها شاهد حضور این افراد در یک مخروبه ی بلوک چین آن سوی کانال روباز فاضلاب هستیم.
محله رادک یکی از آسیب پذیرترین محله ها در شهرستان گچساران است با آنکه خانوارهای اصیل با قدمت پنج دهه شهرنشینی ساکن این مکان هستند ولی مسیر ورودی از طرف اداره فنی وحرفه ای به محله بارها و بارها میدان پاکسازی نیروی انتظامی از حضور معتادان متجاهر است که صدای اعتراض ساکنین اصیل و اب فرهنگ محله را بلند کرده است.
بارها با نمایش گذاشته شدن فیلم حضور این افراد و اطلاع‌رسانی دلسوزان محلی به نیروی انتظامی بساط امن حضورشان برچیده شده است ولی دلیل حضور و تجمع و زیست ده الی پانزده نفری که خوابیدن زیر پل بتنی آن سوی انبار ضایعاتی خروجی رادک چیست؟ چرا تاکنون برای جمع آوری و تحویل این افراد در صورت داشتن خانواده به خانواده ها یاکمپ ترک اعتیاد اقدام نشده و اگر شده چرا مدتی نگذشته باز این افراد در چنین مکانهایی و مقابل چشم عابران در حال استعمال مواد مخدر هستند؟
باید مسئولان محترم بهزیستی استان و شهرستان در ایجاد مرکز نگهداری معتادان متجاهر اقدامی جدی انجام بدهند. این افراد ذاتا بیمار و بیجا شده هستند و حضورشان زیر پل ها، مخروبه ها و یا ساختارهای بلوکچین که چهره ی نازیبایی به اجتماع می‌دهد به صلاح هیچ کس نیست.
درد و رنج زمانی است که زحمات نیروی انتظامی شهرستان حین تحویل این افراد به مراکز ترک اعتیاد از بین می‌رود یک پاسخ با بهانه وجود کرونا، یک نه بزرگ به پذیرش این افراد. سوال اساسی اینجاست عاقبت این افراد باعدم ساماندهی چه خواهد شد؟
چندی پیش و درست در محوطه داخلی و دیوارچین کتابخانه یک فرد معتاد حین استعمال مواد مخدر فوت کرده بود و تصویر دردناکی در یک مکان فرهنگی بر جای گذاشت.
با توجه به بدآموزی رفتار چنین افرادی در اجتماع و عادی انگاری زیست اجتماعی آنها در محله و حاشیه‌های ورودی محله، باید مسئولان با یک دید بهتر به این موضوع در محله رادک مسئولیت پذیرتر رفتار کنند.
پیش از به سرانجام رسیدن ساختار یک کتابخانه که زیرساخت فرهنگی است باید ساختار یک مرکز نگهداری معتادین متجاهر که تعدادشان کم نیست و زیرساخت تندرستی و سلامت اجتماع است صورت می پذیرفت.
امید است در این روزهاکه قرار است لبخند بر چهره نوجوانان محله برای افتتاح یک کتابخانه نقش ببندد، آینده‌ای را تصور کنیم که جای کتاب و دیدن کتابخوانی، تصویر یک معتاد و دیدن استعمال مواد مخدر برای کودکان و نوجوانان در این محیط عادی انگاری نشود.
در این خصوص چند پیشنهاد برای مسئولان متولی فرهنگ زیباسازی و امنیتی شهرستان گچساران
از فرمانده نیروی انتظامی شهرستان گچساران تقاضا می‌شود به مبحث پاکسازی محیط از حضور معتادان متجاهر اطراف کتابخانه حد فاصل کتابخانه،کانال روباز و حاشیه انبارهای ضایعاتی ورودی و خروجی محله رادک ورود کنند تا محیط امن برای اسکان روزمرگی این افراد که به نوعی بیمار محسوب می‌شوند ایجاد نشود.
از شهرداری شهر دوگنبدان انتظار است به بحث آسفالت ورودی مسیر پایگاه سلامت و کتابخانه محله رادک ورود کند با توجه به حضور ورزشکاران در زمین چمن جنب کتابخانه و تمرینات نوجوانان فوتسال و فوتبال هر روز شاهد گرد و خاک حین ورود و خروج و یک محیط نازیبا در مواقع بارندگی هستیم که تنظیم جدول آب و آسفالت در اولویت این مکان است.
همچنین کانال روباز که دیر به دیر لایه روبی می‌شود مکان امنی برای معتادان متجاهر است امید است با چاره اندیشی و روبسته کردن این کانال فضای زیباتری به اطراف پایگاه سلامت،کتابخانه و زمین چمن داده شود.
از ریاست بهزیستی شهرستان گچساران انتظار می‌رود برای ایجاد کمپ و یا مکان برای تحویل و اسکان این افراد که تعدادشان هم چشمگیر هست و طی یکساله اخیر در هر پاکسازی تحویل کمپ‌ها داده می‌شوند اما به دلیل شرایط خاص بیماری و یا فقر شخص و عدم داشتن هزینه ورودی به کمپ از آنها پذیرش صورت نمی‌گیرد اقدامات لازم انجام شود.
بی‌شک اولویت شهرستان درحال حاضر وجود مکان مناسب برای نگهداری این اشخاص است تا ضمن درمان دیگر دغدغه ای از حضورشان در اجتماع نباشد.
انتهای پیام/
