یادداشت| رشت بزرگ شهری رها شده
به گزارش برگزیده های ایران از رشت، مصطفی بلورچی در یادداشتی نوشت: صحبت از توسعه در رشت چیزی جدیدی نیست؛ توسعه، اصطلاح شیک و پرکاربردی است که معمولا از زبان مدیران شهری تحصیلکرده و یا کارکشته، این روزها زیاد شنیده می‌شود.
با این وجود اینکه عدالت فضایی و خدماتی آن گونه که باید باشد، نه به چشم می‌آید و نه لمس می‌شود و سخن آوردن از توسعه متوازن برای این رشت نامتوازن که تفاوت فاحشی میان حواشی و مرکز شهر آن دیده می‌شود و اما کمتر گفته و فکر می‌شود دور از انصاف است.
ایران بیش و پیش از هر کشور و سرزمینی در خاورمیانه یعنی از بیش از ۷۰ سال پیش دارای نظام برنامه ریزی متمرکز و یا دولتی بوده است. عدالت خواهی و آزادی طلبی ایرانیان نیز در دوران معاصر ریشه دارتر از کشورهای همسایه و حتی کشور روسیه بوده، بطوریکه انقلاب مشروطه در ۱۹۰۶ یعنی یازده سال پیش از انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ شوروی به وقوع پیوست.
اگر این پیشینه درخشان را کنار بگذاریم و وضع امروز را واقعی‌تر ببینیم، مفهوم عدالت فضایی که نسبت مستقیمی با توزیع متناسب و متوزان امکانات، خدمات و سرمایه در فضاهای شهری داشته و ظاهر مناسب و عملکرد کارا و بهینه در این فضاها را از مرکز تا حاشیه شهر می‌طلبد، نمی‌یابیم.
رشت شهریست که رشد خودرو و بی‌برنامه‌اش در محدوده گلسار – پستک بدون هیچ فرایند برنامه‌ریزانه‌ای آن را به رشدی پراکنده‌رو و نامتوازن مبدل کرد و این بی‌نظمی در دیگر جهات شهر نیز قابل مشاهده است.
رشت، بزرگ شهری رها شده است و بدون برنامه و چشم‌انداز و البته در مسیر توسعه با استعدادها و ایده‌های درخشان اما پنهان و ناپیدا است که از وجود جوانان بادانش و خلاق خود بی‌بهره است.
خوشبختانه در صحبت‌های شهردار جدید رشت دغدغه‌هایی از جنس بی‌برنامه‌گی و سوء مدیریت وجود داشت که امیدوارم جامه عمل به خود بپوشد چراکه نخستین گام تحقق توسعه و همگام با آن، توازن در توسعه که آنهم تنها با داشتن برنامه‌ای مدون و هدفمند ممکن است.
انتهای پیام/۸۴۰۰۸
