به گزارش برگزیده های ایران از شیراز، در سوژه ای با عنوان “ جاده سیاخ دارنگون، بوی مرگ میدهد ” که با ۲۰۹ امضاء در فارس من به ثبت رسیده است، درخواست رسیدگی به وضعیت جاده سیاخ دارنگون، شده است.
بخش سیاخ دارنگون، با ۲۴ روستا و ۱۵ هزار نفر جمعیت و آبوهوایی متغیر، دارای زمستان های سرد و معتدل و تابستان هایی نسبتا گرم، در انتهای رشته کوه زاگرس است. وجود رودخانه قره آغاج، خاک حاصلخیز و موقعیت گردشگری خوبی که دارد، باعث شده، جاده آن در اواخر هفته و ایام تعطیل، مملو از اتومبیل شود.
جادهای که بوی مرگ می دهد و وقتی به آن پا می گذاریم ، قابل پیش بینی نیست که بازگشتی داشته باشد یا نه! جاده ای باریک و بدون شانه که ۳۰ سال قبل برای رفت و آمد حدود چهار هزار نفر جمعیت روستاهای منطقه، ساخته شد.
امروز اما روز دیگری است! جمعیت منطقه بالغ بر ۱۷ هزارنفر شده و وجود حداقل ۳۰ هزار باغ شهر و چند پادگان نظامی و باز شدن مسیر کوار و فیروزآباد و عسلویه در ادامه این جاده، افزایش ترافیک ده ها برابری این جاده را در پی داشته است. جادهای که تقریبا هفته ای نیست که اهالی منطقه و مالکان باغشهرها، شاهد وقوع حادثه و از دست دادن عزیزانشان در این جاده نا ایمن نباشند.
برگزیده های ایران، بارها و بارها از وضعیت نابسامان این منطقه، گزارش هایی را تهیه کرده، از حوادث رانندگی در جاده ای که بوی مرگ میدهد تا قول و قرار های مسئولینی که قصد به دست آوردن دل مردم منطقه را داشتند.
شغل بیشتر مردم این منطقه کشاورزی و دامداری است و هنگام برداشت محصولات، ماشینهای باربری در کنار خودروهای سنگین و ادوات نظامی، راهبندان های شدیدی در این جاده، که هیچگونه علائم راهنمایی و رانندگی ندارد، ایجاد میکند و موجب بالاتر رفتن آمار تصادفات میشود.
مدتی قبل، جعفر قادری، نماینده مردم شیراز در مجلس یازدهم، در گفتگو با رسانه ها تصریح کرده بود که: “در منطقه سیاخ دارنگون، حدود ۲۵ هزار باغ شهری وجود دارد و متاسفانه تعطیلات آخر هفته بهطور متوسط جمعیت قابل توجهی از این مسیر عبور میکنند در حالی که استاندارد جاده روستایی است.”
وقتی تاریخچه اخبار را مرور می کردم، صحبت های امیری، فرماندار شیراز را دیدم که به ” اختصاص ۳ میلیارد تومان بودجه مورد نیاز جاده سیاخ دارنگون از محل اعتبارات نمایندگان مردم در مجلس و ۲ میلیارد تومان اعتبارات دولتی” اشاره کرده بود و یادآور شده بود که “با اختصاص اعتبار یک میلیارد تومانی برای بهسازی روستاهای منطقه و بازنگری طرحهای هادی روستایی و اعتبارات تخصیصی بهسازی و شبکه آب شرب روستایی، انتظار میرود در ماههای آینده شاهد چهره متفاوتی از منطقه سیاخ دارنگون باشیم.”
اعتباری که معلوم نیست در کجا هزینه شد! که به مردم این بخش گفته میشود اعتبار را خودتان تامین کنید! این در حالی است که مردم عوارض و مالیات پرداخت میکنند و دولت وظیفه دارد امنیت و آسایش آنها را فراهم کند.
این مردم حتی راضی هستند که این جاده توسط بخش خصوصی به اتوبان تبدیل شود و عوارض بپردازند اما جانشان حفظ شود و نگران رفت و آمد خانوادهها و جوان هایشان نباشند. این جاده، در صورت بهسازی به راحتی می تواند مسیر جایگزین مناسبی برای محور شیراز به فیروز آباد، پارسیان و عسلویه شود. با اسماعیل اعلایی، مدیر عامل و عضو هیات مدیره مجموعه باغات فلاحت در فراغت منطقه سیاخ دارنگون، به صحبت نشستیم.
اعلایی در بیان مشکلات جاده سیاخ دارنگون گفت: نتیجه وجود جاده باریک روستایی با پیچ ها و سراشیبی ها و گردنه های خطرناکی که کشش و ظرفیت این همه رفت و آمد را ندارد، شده تصادف ها و حوادث سخت و دلخراشی که هر روز و هر هفته ما شاهد آن هستیم و شدت آسیب ها آنقدر زیاد است که ۱۵ مرتبه فقط در امسال، اورژانس هوایی به کمک مصدومین حادثه ها شتافته.
نماینده باغداران همچنین از وجود یک راه کوتاه تر سخن گفت و اشاره کرد که: اگر مسیر شیراز به کیان آباد و قلعه چوبی، ترمیم شود و به بهره برداری برسد، در هر رفت و آمد، ۴۰ کیلومتر و نزدیک به ۴ لیتر بنزین صرفه جویی می شود که هم به نفع محیط زیست منطقه است و هم به سود منابع ملی.
اعلایی همچنین از مکاتبات و جلسات زیادی که با مسئولین استان داشته، صحبت کرد و گفت: رویکرد کلان باغداران و ساکنین منطقه سیاخ دارنگون، احیای زیست بوم و طبیعت منطقه و رونق بخشی به منطقه است و انتظار می رود که دولت و مسئولین استان هم به جای بی تفاوتی و سنگاندازی، در این راه همراه و کمک حال مردم باشند.
مصباحی، یکی از باغداران منطقه سیاخ دارنگون است که به نمایندگی از تعدادی از ساکنین و باغداران منطقه صحبت می کند، وی با اشاره به مشکلات جاده سیاخ دارنگون گفت: با توجه به اعتراضات چندین باره ساکنین منطقه به اداره راهداری و فرمانداری و سایر ارگانهای ذیربط و نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جهت حل اساسی مشکل جاده، اخیرا جلسه ای که با بخشدار منطقه و مدیران باغشهری ها در دفتر یکی از نمایندگان شیراز در مجلس، داشتیم، تصمیم براین گرفته شده که باغشهری ها را هم در پرداخت هزینه ساخت پروژه اتوبان سهیم شوند! اگر این موضوع در کل استان باب شود و نهایتا در کل کشور گسترش پیدا کند، که وای به حال این ملت مظلوم. ضرب المثل به مرگ به گیرش تا به تب راضی بشود! مصداق عینی همین ماجراست.که باید بسیار افراد بیگناه در این جاده جانشان را از دست بدهند تا مردم را به ناچار وادار به همکاری با دولت در جهت رسیدن به اهداف خودشان قرار دهند.
خورشیدی، یکی از اهالی این منطقه است که با توجه به شغل و حرفه اش، مرتب از این روستا به شیراز، رفت و آمد دارد و به گفته خودش این رفت و آمد، همواره با ترس و استرس همراه است.
او میگوید: با سختی شرایط اقتصادی و افزایش قیمت مسکن و نرخ اجارهبها در کلانشهر شیراز، مردم به حاشیه شهرها و روستاها پناه بردهاند. در همین روستا بسیاری را سراغ دارم که از شیراز مهاجرت کرده و ساکن این منطقه شدهاند، همچنین برخی از مالکان باغها شهر را رها کرده و در باغهایشان بدون امکانات گاز و برق و تلفن زندگی میکنند.
وی میافزاید: آیا روا نیست به دلیل رفت و آمدهای بسیار و افزایش جمعیت این منطقه، مشکل این جاده برطرف شود؟ خورشیدی میگوید: از گذشته تا کنون مردم اینجا صبر ایوب داشتند اما امروز دیگر صبرشان سرآمده و تحملشان پایان یافته است و از مسئولین میخواهیم در این راه قدم بگذارند و بودجهای به ساخت این جاده اختصاص دهند تا کمتر شاهد پرپر شدن عزیزانمان باشیم.
علیرضا سیاهپور، مدیر کل راهداری و حمل و نقل جاده ای استان فارس، در مصاحبه با برگزیده های ایران، در مورد جاده سیاخ دارنگون گفت: ما به عنوان راهداری، مسئولیت حفظ، نگه داری و ایمن سازی راه های موجود را داریم و این کار را به صورت دوره ای انجام می دهیم.
سیاهپور ادامه داد: حداقل سالی یک مرتبه خط کشی ها را تجدید میکنیم و با توجه به اینکه در این جاده سرقت تابلو زیاد است، مرتب باید جایگزین شود.
مدیر کل راهداری استان از فعالیت های یکسال گذشته راهداری در جاده سیاخ دارنگون هم گفت: در این جاده دو تعاطع داریم که علت ایجاد خیلی از حوادث رانندگی بود و ما توانستیم آن ها را ساماندهی کنیم. با ساماندهی انجام شده در سه راهی خان خمیس و سه راهی ایور، تصادفات در این دو نقطه به حداقل رسیده.
وی همچنین اضافه کرد: برای اینکه شرایط ایمنی جاده مساعدتر شود و یک آرامش روانی نسبی برای رانندگان ایجاد شود، اداره راهداری شانه سازی مسیر را شروع کرده و تا قبل از یه راهی خان خمیس بین یک تا دو متر شانه به جاده اضافه شده و خاکریزی هایی هم جهت جلوگیری از پرتاب اتومبیل ها به داخل دره انجام شده.
سیاهپور در ادامه گفت: البته نباید فراموش کرد که در یک جاده روستایی با عرض کم، حداکثر سرعت باید حتی با احتیاط بیشتری رعایت شود، علت بیشترین تصادفات این محور، عدم رعایت سرعت و فاصله مجاز و سبقت های غیر مجاز است که با کمی احتیاط قابل پیشگیری است.
مدیر کل راهداری استان درباره ارتقای راه ها هم گفت: ایجاد راه های جدید و ارتقای جاده ها از راه های روستایی به راه های اصلی درجه یک و ایجاد و یا تبدیل جاده به بزرگراه از وظایف راه و شهرسازی و شرکت ساخت و توسعه راه های کشور است که بعد از تامین اعتبار صورت می گیرد.
انتهای پیام/ ف/ ق
