یادداشت| لزوم ارایه مدل حکمرانی مطلوب برای جنوب ایران

به گزارش برگزیده های ایران از بندرعباس، محمد حسینی تختی کارشناس ارشد اداره کل هیأت رییسه مجلس شورای اسلامی در یادداشتی ذیل عنوان «لزوم ارایه مدل حکمرانی مطلوب، متناسب و سازگار با استان های جنوبی کشور به ویژه استان هرمزگان» آورده است:

در ویژگیهای حکمرانی خوب آمده است که حکمرانی خوب، تمرین مدیریت (سیاسی، اقتصادی، اجرایی و…) منابع یک کشور، برای رسیدن به اهداف تعیین شده می‌باشد. این تمرین دربر گیرنده راهکارها و نهادهایی است که افراد و گروه‌های اجتماعی از طریق آن، توانایی دنبال کردن علایق و حقوق قانونی خود را با توجه به محدودیت‌ها داشته باشند.

حکمرانی خوب، در اتخاذ سیاست‌های پیش‌بینی شده، آشکار و صریح دولت (که نشان‌دهنده شفافیت فعالیت‌های دولت است)؛ بوروکراسی شفاف؛ پاسخگویی دستگاه‌های اجرایی در قبال فعالیت‌های خود؛ مشارکت فعال مردم در امور اجتماعی و سیاسی و نیز برابری همه افراد در برابر قانون، تبلور می‌یابد.

اصول مهم حکمرانی خوب و عوامل مؤثر در تقویت این اصول نیز عبارتند از: مشارکت،حاکمیت قانون ، شفافیت ،پاسخگویی، شکل‌گیری وفاق عمومی، حقوق مساوی (عدالت)، اثر بخشی و کارایی، مسئولیت پذیری.

همچنین در ویژگیهای استانهای جنوبی گفته شده است: جنوب ایران، شامل نواحی جنوبی کوه‌های زاگرس و کرانه‌های شمالی خلیج فارس است که استان‌های فارس، کهگیلویه و بویراحمد، هرمزگان و بوشهر، خوزستان، سیستان و بلوچستان و کرمان  را در بر می‌گیرد. بخش بزرگی از جنوب ایران دارای آب و هوای گرم و خشک است. کلانشهر های پر جمعیتی در آنها قرار دارد جنوب ایران از نظر قومیتی بسیار متنوع است که فارسها لرها، قشقایی‌ها، سیستانی‌ها، بلوچ‌ها، عرب‌ها و ایرانیان آفریقایی‌تبار را دربرمی‌گیرد. جنوب ایران خاستگاه فارسی زبانان است.

منطقه جنوب ایران بیش از ۱۶۰۰ کیلومتر مرز دریایی با خلیج فارس و دریای عمان دارد و بنادر مهمی در این منطقه بنا شده‌اند.مهم‌ترین بنادر جنوب ایران شامل بندرعباس، بندر بوشهر، بندر امام خمینی، بندر خرمشهر ،بندر لنگه، بندر گناوه، بندر جاسک، بندر قشم، بندر کنگان و بندر عسلویه  و بندر چابهار هستند. جابه‌جایی مسافر نیز علاوه‌ بر بار، از برخی از این بنادر به جزایر و کشورهای خلیج فارس انجام می‌پذیرد.

همانطور که اشاره شد استانهای جنوبی دارای اشتراکات فراوانی هستند که مهمترین آن اقلیم و از آن مهمتر دریا می‌باشد.

البته از حیث دریا چهار استان خوزستان بوشهر هرمزگان و سیستان و بلوچستان سهم اصلی را از دریا دارند و در این بین هرمزگان بیشترین ساحل را از آن خود دارد.

سواحل استان هرمزگان دارای کاربری‌های توسعه‌ای کشاورزی، آبزی پروری ، صنعت و فعالیت های بندری، گردشگری و به خصوص کانون جمعیتی و سکونت گاهی است. در نواحی ساحلی استان و جزایر بی نظیر آن بخش سکونت گاهی کارکردهای اجتماع را تشکیل داده و بخش گردشگری، شیلات و فعالیتهای بندری و حمل ونقل دریایی کارکردهای اقتصادی محسوب میگردند به دلیل وجود ظرفیتها و پتانسیلهای موجود در استان و همچنین وجود عوامل تهدید  کننده و مخرب مناطق ساحلی این استان، تهیه و تدوین مدلی برای برنامه ریزی راهبردی توسعه ای ضروری به نظر می‌رسد.

لزوم ارایه مدل حکمرانی سازگار با استانهای جنوبی و ساحلی

این مشترکات چه به لحاظ تاریخی و فرهنگی و چه به لحاظ اقلیم و طبیعت همچنین ظرفیتهای اقتصادی  و توسعه ای مشابه ، و نقاط ضعف و قوت و فرصتها و تهدیدات پیشروی آن لزوم ارایه یک مدل حکمرانی سازگار و مطلوب و متناسب را مطلبدکه بتواند از پس این حکمرانی متناسب سیاستگذاری مطلوبی را جهت توسعه و آبادانی این مناطق رقم بزند.

حکمرانی خوب در این مناطق جهت اجرای سیاستهای توسعه ای برای پیشرفت و رونق این مناطق مستلزم تغییر نگاه حاکمیت به سرمایه‌ها و منابع مادی و انسانی این استانها به ویژه استان عزیز هرمزگان است.

این تغییر نگاه باید از درون استان شکل بگیرد و کانون‌های اندیشه ورز و پژوهشگران جوان میتوانند موتور محرک این مطالبه باشند.

امید است مسوولین استان با سعه صدر و آینده نگری توام با تدبیر زمینه این مهم را در استان رقم زده و شاهد رویش اندیشه های نو در عرصه علم و عمل باشیم.

انتهای پیام/ ۸۸۰۵۵