تاثیر شگفت‌انگیز منیزیم بر سلامت‌ مغز

مطالعات قبلی نشان داد: مصرف منیزیم غذایی در فرآیندهای بیولوژیکی مرتبط با پیری مغز نقش دارد و ممکن است به جلوگیری از تخریب عصبی که در نهایت منجر به زوال عقل می شود، کمک کند.

به گفته محققان، مکانیسم‌های دقیق زیربنای اثرات محافظت عصبی منیزیم به وضوح شناسایی نشده ‌اند، به‌ویژه اینکه در چه زمانی مصرف منیزیم شروع به تأثیر بر سلامت مغز می ‌کند. از آنجایی که سبک زندگی و رژیم غذایی عوامل خطر قابل تغییر برای زوال عقل هستند، مهم است که اطلاعات بیشتری در مورد نقش منیزیم به عنوان یک عامل پیشگیرانه شناخته شود.

یک مطالعه جدید توسط محققان دانشگاه ملی استرالیا به بررسی حجم مغز و ضایعات ماده سفید (WMLs) و ارتباط آنها با منیزیم غذایی پرداخته است. پژوهشگران همچنین ارتباط بین فشار خون و منیزیم و اینکه آیا تفاوت هایی در این ارتباط بین مردان و زنان وجود دارد را بررسی کردند.

حجم مغز فاکتور مهمی است که باید در نظر گرفته شود، زیرا کوچک شدن مغز (آتروفی) در افرادی که مبتلا به بیماری آلزایمر تشخیص داده شده اند، قبل از ظهور علائم بالینی است. آتروفی در هیپوکامپ، ساختار پیچیده مغز که در یادگیری و حافظه نقش دارد، یکی از مشخصه های اولیه بیماری آلزایمر است.

ماده سفید در سراسر سیستم عصبی مرکزی یافت می شود اما تا حد زیادی در داخل مغز وجود دارد. از دسته‌هایی از میلیون‌ها رشته عصبی تشکیل شده است که به ماده خاکستری مغز متصل می‌شوند. ضایعات ماده سفیدها ناهنجاری هایی هستند که به صورت نقاط روشن در اسکن ام آر آی مغز نشان داده می شوند. آنها می توانند پیری طبیعی را منعکس کنند و هیچ اهمیت بالینی ندارند. تصور می شود که ضایعات ماده سفید ها نشانه اولیه بیماری های عصبی مانند بیماری آلزایمر و سکته مغزی هستند.

در مطالعه حاضر از شرکت کنندگان خواسته شد تا یک پرسشنامه آنلاین را پنج بار در طول ۱۶ ماه تکمیل کنند و از پاسخ های آنها برای محاسبه میزان مصرف روزانه منیزیم بر اساس ۲۰۰ غذا با اندازه های مختلف استفاده شد.

محققان برای اولین بار دریافتند: منیزیم غذایی با حجم مغز بزرگتر و ضایعات کمتر به ویژه در ماده خاکستری و سفید مرتبط است. دانشمندان دریافتند که اثر محافظت عصبی منیزیم قابل توجه اما در مناطق مختلف مغز متفاوت است.

مقایسه افرادی که روزانه حدود ۳۵۰ میلی‌گرم منیزیم مصرف می‌ کنند، با کسانی که روزانه بیش از ۵۵۰ میلی‌گرم منیزیم مصرف می ‌کنند، نشان داد که مغز گروه دوم بعد از سن ۵۵ سال تقریباً یک سال جوان تر از سن بدنشان است.

خاوله علاتیق (Khawlah Alateeq) محقق ارشد این مطالعه، گفت: مطالعه ما نشان می ‌دهد که افزایش ۴۱ درصدی در مصرف منیزیم می‌ تواند منجر به کوچک شدن مغز کمتر مرتبط با افزایش سن شود که با عملکرد شناختی بهتر و خطر کمتر یا تاخیر در شروع زوال عقل در زندگی بعدی مرتبط است.

در حالی که داده ها ارتباط قوی بین منیزیم رژیم غذایی و حجم مغز و ضایعات ماده سفید در مردان و زنان را نشان می دهد، اثرات محافظت عصبی احتمالی منیزیم بیشتر در زنان اهمیت دارد. این اثر در زنان یائسه قوی تر از سایر زنان بود، اما محققان خاطرنشان کردند که این امر ممکن است به دلیل خواص ضد التهابی منیزیم باشد.

علاتیق در پایان گفت: این مطالعه نشان می دهد که مصرف بیشتر منیزیم در رژیم غذایی ممکن است به محافظت عصبی در مراحل اولیه پیری کمک کند و اثرات پیشگیرانه ممکن است در ۴۰ سالگی یا حتی زودتر شروع شود. این یافته ها بدان معناست که افراد در هر سنی باید توجه بیشتری به مصرف منیزیم خود داشته باشند. شرح کامل این مطالعه در مجله اروپایی Nutrition منتشر شده است.

بیشتر بخوانید:

روشی برای کنترل پیری قلب

۲۳۳۲۳۶