پرستاری؛ هنر نقاشی لبخند بر بوم دردها است/ گفت‌وگو با پرستار نمونه کشور

به گزارش برگزیده های ایران از استان فارس، برای حفظ سلامت در جامعه اهمیت پرستاری در طراز اول قرار دارد؛ یعنی اگر بهترین پزشکان و جراحان کار خودشان را با بیمار به بهترین نحو انجام دهند اما از آن پرستاری نشود به طور غالب کار آن پزشک یا جراح عالی قدر بی فایده خواهد بود و طبق فرمایش مقام معظم رهبری هر حرکت انسانی یک پرستار برای بیمار یک حسنه است و کمکی است به انسان محتاج کمک آن هم در شرایط حساس.

اگر کمی در معنی واژه پرستار دقت کنیم این فرشتگان زمینی را بهتر درک می کنیم؛ پ: پیمان خون بستن برای مهر و ایثار، ر: رفتن به سوی خدمت خلق و س: سربلند، ساده زیستن و سخت کوش، ت: تکمیل کننده کار طبیبان و ا: الگوی او مظهر تقوا زینب کبری(س) و ر: راضی و خشنود از رحمت خدا و این حرفه پرستاری ترکیب عجیبی است از یک سو رحمت و عطوفت و مهربانی و مراقبت و از سوی دیگر دانش و معرفت، تجربه و مهارت.

به پرستار فکر می کنم و واژه ها یک به یک ردیف می شوند: صبر و تحمل، گذشت و ایثار، بی خوابی های شبانه و سختی، مهارت و لبخند، همدلی و امید و .‌‌…با خود فکر می کنم که چه طور این واژه های بعضا متضاد در کنار هم می نشینند؟ و چه کسی جز پرستار می داند که پرستاری چیست و پرستار کیست؟

پرستاران مهربان ترین قشر جامعه هستند که در این روزهای کرونایی از جان خود می گذرند تا بتوانند زندگی را به دیگران ببخشند از این رو قدردانی از زحمات آن ها کوچکترین کاری است که هر یک از ما می توانیم انجام دهیم و من در این جا اعتراف می کنم که نوشتن در مورد پرستار و پرستاری قلم قوی می خواهد هر چند که واژه ها هم در این مورد کم می آورند؛ به مناسب ولادت باسعادت حضرت زینب کبری(س) و روز پرستار به سراغ یکی از این فرشتگان ایثارگر رفتم تا با او مصاحبه ای انجام دهم و او کسی نبود جز فهیمه قاسمی سوپروایزر کنترل عفونت و کارشناس ایمنی بیمار که به عنوان سوپروایزر نمونه کشوری در این زمینه شناخته شده است.

وقتی که از او خواستم تا اجازه دهد مصاحبه ای با او انجام دهم با کمال احترام و خوشرویی وافر به خواسته ام پاسخ مثبت داد؛ شنیده و یا حتی دیده بودم که پرستاران مهربان و خوش اخلاق هستند اما به جرات می توانم بگویم که تا کنون پرستاری به این اندازه مهربان و مردمی ندیده بودم؛ فهیمه قاسمی یک فرشته زمینی به تمام معنا بود که از صحبت با ایشان خستگی برایم معنا نداشت و از هم صحبتی با ایشان لذت می بردم.

فهیمه قاسمی، پرستار نمونه کشور

وی در گفت و گو با خبرنگار فارس گفت: فهیمه قاسمی هستم؛ سوپروایزر کنترل عفونت و کارشناس ایمنی بیمارستان قائم(عج) فیروزآباد، متولد۱۳۵۸ و کارشناس پرستاری از دانشگاه علوم پزشکی فسا؛ در طول دوران تحصیل دانش آموز درس خوان و با اراده  بودم و در همان سال اول یعنی سال۱۳۷۷ که در کنکور شرکت کردم پذیرفته شدم؛ البته در آن سال ها از کلاس های کنکور و تست خبری نبود فقط سعی و تلاش خودمان را می طلبید تا بتوانیم در کنکور موفق شویم.

قاسمی افزود: در سال۱۳۸۱ از دانشگاه فارغ التحصیل شدم و همزمان با فراغت از تحصیل به مدت ۲سال در اورژانس بیمارستان قائم(عج) فیروزآباد مشغول به کار شدم و در سال۱۳۸۳با انتخاب دانشگاه علوم پزشکی شیراز به عنوان سرپرستار بخش داخلی بیمارستان انتخاب شدم و از سال ۹۲تا کنون سوپروایزر کنترل عفونت و کارشناس ایمنی بیمار در این بیمارستان و هم چنین عضو کمیته علمی کنترل عفونت دانشگاه علوم پزشکی شیرازهستم.

وی اظهار داشت: با انتخاب این رشته و ورود به این شغل هیچ وقت گله و شکایتی نداشته و ندارم و اگر یک بار دیگر هم قدرت انتخاب داشته باشم باز هم همین رشته را انتخاب می کنم و خدا را به خاطر این که من را لایق رشته پرستاری کرده است بی نهایت سپاسگزارم.

شغل پرستاری مانع از انجام وظیفه مادری و همسری نشد

قاسمی بیان کرد: من در سال ۱۳۸۲ازدواج کردم و در تمام این سال ها و در شرایط سخت همسرم همراه و یاور من بوده است و چه سختی هایی که با در کنار همسرم بودن معنای آسانی به خود گرفتند و با وجود این که من از خدا ۲ فرزند به ارمغان گرفته ام سعی کرده ام که وظیفه مادری را در حق آن ها به نحو احسنت انجام دهم و همه این لطف و کرامت را از آن یگانه هستی می دانم که این چنین نیرویی را در من قرار داده که در کارهایم چه در خانه به عنوان مادر و همسر و چه در محل کار به عنوان یک خدمت کننده به بیمارانم احساس خستگی و افسردگی نکنم.

هدف از کارم نیاز مادی نیست بلکه  لبخند بیمار است

این سوپروایزر موفق می گوید: من در همه لحظات زندگی خدا را مدنظر داشته ام و بر این باور هستم که در اوج ناامیدی و بی قراری کسی جز خدا به کمک ما نمی آید و انگیزه من از کارکردن هیچ وقت پول نبوده و نیست؛ من واقعا کارم را دوست دارم و این که بیماری بعد از چند روز رنج و سختی با لبخند از بیمارستان بیرون می رود برایم کافی است و این لبخند برای من به اندازه کل دنیا ارزش دارد.

وی اظهار کرد: من در تمام این مدت خدمتم سعی کرده ام که به همه بیماران به چشم فرزند، پدر و یا مادر نگاه کنم ؛ نه فقط غریبه ای که به چشم یک بیمار به او بنگرم و این جمله را همیشه در ذهنم مرور می کنم که مرگ برای همه است و ما باید به همه بیمارانمان به چشم یک عزیز نگاه کنیم و باور کنیم که شاید روزی عزیزان ما هم این گونه بر روی تخت بیمارستان نیازمند مراقبت و محبت باشند.

همراه و همدل با بیماران کرونایی و خانواده هایشان

قاسمی بیان کرد: در طول این دو سال که از نزدیک با کووید۱۹ درگیر بودیم لحظات خیلی سختی را پشت سر گذاشتیم و با تمام سختی هایی که در این بخش داشتیم که در ابتدا همان چالش های حفاظت فردی بود ولی با استقامت ایستادیم و با کووید جنگیدیم تا بتوانیم مرهمی باشیم بر دردهای بیماران. 

وی اظهار کرد: در طول مدت کرونا که بیماران و خانواده هایشان هم از لحاظ جسمی و هم روحی رنج می بردند سعی می کردم که به بیماران و خانواده هایشان مشاوره دهم و آن ها را از لحاظ روحی آرام کنم و در تمام این مدت علاوه بر این که در بیمارستان به بیماران کمک می کردم با خانواده هایشان هم به صورت شبانه روزی چه به صورت تلفنی و مجازی ارتباط برقرار می کردم و آن ها را از وضعیت بیمارشان مطلع می کردم و هم چنین به دلیل تردیدهایی که مردم درمورد واکسن کرونا داشتند آن ها را راهنمایی می کردم و در ضمن اگر بیمار و یا خانواده او سوالاتی را از من می پرسیدند که به حوزه کاری من مربوط نمیشد بعد از مشورت با پزشکان مربوطه در اسرع وقت پاسخ می دادم.

اتحاد و همبستگی شعار پرسنل این بیمارستان

این سوپروایزر نمونه می گوید: من این موفقیت و انتخاب شدن به عنوان سوپروایزر نمونه کشوری در بخش کنترل عفونت را به تنهایی به دست نیاوردم بلکه کار ما یک کار تیمی است اعم از مدیریت و ریاست، پزشکان و حراست و…کار من با بچه های گروه تکمیل می شود و معنا می گیرد و ما در این گروه جمعی تعامل خوبی با هم داریم و از بودن در کنار هم تکمیل می شویم و با دست به دست هم دادن است که موفقیت ها رقم می خورد.

وی اضافه کرد: به دلیل روابط خوبی که بین تمامی کادر درمان وجود دارد اگر مشکلی در این بیمارستان وجود داشته باشد از طریق کانال مدیر، ریاست بیمارستان و ریاست شبکه مشکلات بازخورد داده می شود و سعی می کنیم که تا جایی که امکان دارد مشکلاتمان را خودمان در کنار هم حل کنیم.

انتهای پیام/ف